Søren Kierkegaard: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Objectiviteit en subjectiviteit: aanv. waarheid in reL. zin |
→Pseudoniemen (niet volledig): Het waarom van de pseudonieme auteurs |
||
Regel 115:
Hoewel de receptie van Kierkegaards werk aanvankelijk min of meer beperkt was tot [[Scandinavië]], is zijn filosofie nu wel internationaal bekend geworden. Naarmate zijn geschriften werden vertaald in verschillende talen verspreidde zijn reputatie zich tot ver buiten zijn geboorteland Denemarken. Begin 20e eeuw werden de belangrijkste werken van Kierkegaard en zijn dagboeken vertaald in het Duits, in de jaren 1930 gevolgd door de eerste academische Engelse vertalingen. Vandaag de dag zijn de verzamelde werken van Kierkegaard beschikbaar in alle belangrijke talen. In de laatste jaren van zijn leven werd hij in Scandinavië vooral berucht als de filosoof die de [[Deense Volkskerk]] had aangevallen. Later werden veel andere aspecten van zijn werk het voorwerp van ernstig wetenschappelijk onderzoek tot ver buiten de Noordelijke landen. Verschillende filosofische en religieuze bewegingen baseerden zich op zijn denkbeelden. Filosofen en theologen die werden beïnvloed door Kierkegaard waren onder meer [[Simone de Beauvoir]], [[Albert Camus]], [[Martin Heidegger]], [[Karl Jaspers]], [[Gabriel Marcel]], [[Maurice Merleau-Ponty]] en [[Jean-Paul Sartre]]. [[Ludwig Wittgenstein]] was diep onder de indruk van Kierkegaards filosofie en [[Karl Popper]] noemde hem de grote hervormer van de christelijke ethiek.<ref>Popper, ''The Open Society and Its Enemies'' Vol 2: Hegel and Marx (2002).</ref>
==
Kierkegaard maakte met een welbepaald doel gebruik van pseudonieme auteurs. Hij zag in dat, om een verandering in een persoon teweeg te brengen, ''directe communicatie'' niet volstond. Het is immers de persoon zelf die zichzelf en zijn leven moet transformeren. De beste methode om dit te bereiken is ''indirecte communicatie'': de communicator biedt verschillende opties aan, en moet zichzelf trachten te reduceren tot niets, tot iets puur objectiefs. Daarom roept Kierkegaard een aantal pseudonieme auteurs in het leven die verschillende standpunten of levensopvattingen (de Deense term is "Livs-Ankuelse") verdedigen. Door deze verschillende wijzen van leven te presenteren aan de lezer, kan deze zelf een keuze maken. Met andere woorden: de pseudonieme auteurs scheppen 'mogelijkheden' die de lezer kan onderzoeken. Nergens in zijn geschriften geeft Kierkegaard echter argumenten waarom de ene leefwijze boven de andere te verkiezen zou zijn. Hij kiest niet voor de lezer, en formuleert ook geen conclusies.
Enkele pseudonieme auteurs waar Kierkegaard zich van bediende:
* Johannes de Silentio
* Johannes Climacus
| |||