Lodewijk I van Vlaanderen: verschil tussen versies

 

In juni [[1323]] schonk graaf Lodewijk aan zijn oudoom [[Jan I van Namen|Jan van Namen]], heer van Sluis, de rechtsmacht over ''het water van Sluis en van het Zwin'' en kwam daarbij in botsing met Brugge. In november 1323 had de graaf te kampen met een opstand van Vlaamse boeren uit de kuststreek aangevoerd door [[Nicolaas Zannekin]], naar aanleiding van de heffing van grafelijke belastingen. Lodewijk moest toen noodgedwongen naar Frankrijk vluchten. Het Franse leger bracht echter de Vlamingen op [[23 augustus]] [[1328]] een zware nederlaag toe in de [[Slag bij Kassel (1328)|slag bij Kassel]]. In de jaren tussen 1329 en 1331 vaardigde de graaf ''de mauvais privilèges'' uit voor de opstandige steden en [[kasselrij]]en.

In oktober [[1336]] schaarde Lodewijk zich openlijk aan de zijde van Frankrijk bij het begin van de [[Honderdjarige Oorlog]]. Toen hij Engelse kooplieden gevangen zette, lieten de Engelse represailles niet op zich wachten: er volgde een verbod op de uitvoer van wol. De Vlaamse steden namen daarom onder leiding van [[Jacob van Artevelde (historisch figuur)|Jacob van Artevelde]] later een meer Engelsgezinde houding aan. Begin februari 1339 werd de weerstand tegen Lodewijk zo groot dat hij moest vluchten naar [[Sint-Omaars]] en in december 1339 verliet hij voorgoed zijn graafschap, waar [[Simon de Mirabello]] [[Ruwaard (titel)|ruwaard]] werd. Graaf Lodewijk van Nevers sneuvelde op 26 augustus 1346 in de [[Slag bij Crécy]]. Eerder al sneuvelden de graven [[Robrecht II van Jeruzalem]] en [[Boudewijn VII van Vlaanderen]] in dienst van Frankrijk tegen de Engelsen.