Internationaal Standaard Boeknummer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
{{commonscatklein|ISBN}} |
|||
Regel 119:
In 1966 werd in het Verenigd Koninkrijk een ''Standard Book Number'' ([[Standaard BoekNummer|SBN]]) ingevoerd door de boekhandelsketen W.H. Smith. Het kende negen cijfers, verdeeld in de groepen uitgeversaanduiding, titelaanduiding en controlecijfer. In 1970 werd het systeem internationaal overgenomen als ''International Standard Book Number'', al is in het Verenigd Koninkrijk het negencijferig systeem nog jarenlang gebruikt naast het nieuwe. Het ISBN was tiencijferig gemaakt: er werd een groepscode voor de drie bestaande groepen geplaatst, en voor Engelssprekende landen was die groepscode 0 of 1. Andere landen sloten zich aan. Als hun registratiegroep uit meer dan één cijfer bestond, ging dat ten koste van de erop volgende cijfers; uitgevers- en/of titelaanduiding werden dus korter. Maar aangezien geen enkel taalgebied zoveel uitgaven kende als het Engelse, was dit geen probleem.
[[Bestand:Isbn13.GIF|thumb|Conversie van ISBN-10 naar ISBN-13; de -2- geeft de Franstalige registratiegroep aan]]
Dertig jaar later was daarin verandering gekomen. De tiencijferige ISBN's raakten op
== Openstelling voor publiek ==
|