Gustaaf Wappers: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
bewerking |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9:
| beroep = [[Kunstschilder]]
| jaren-actief =
| stijl = [[Vlaanderen|Vlaams]] [[Romantiek (
}}
'''Egidius Karel Gustaaf baron Wappers''' (ook wel ''Egied Karel Gustaaf'', Frans ''Egide Charles Gustave''; [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[23 augustus]] [[1803]] - [[Parijs]], [[6 december]] [[1874]]), was een [[België|Belgisch]] historie-, genre- en [[portretschilder]]. Met [[Louis Gallait]], [[Ernest Slingeneyer]], [[Hendrik Leys]] en [[Antoine Wiertz]] behoort hij tot de top [[Historieschilderkunst|historieschilders]] uit de Belgische romantiek ook ''[[art pompier]]'' genoemd. [[Willem Herreyns]] (1743-1827) en [[Mattheus Ignatius van Bree|Mathijs van Bree]] (1773-1839) leidden hem op aan de Antwerpse [[Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen|Academie voor Schone Kunsten]]. In 1832 werd hij er leerkracht en van 1840 was hij er directeur. In 1853 volgde zijn concurrent in de historie-schilderkunst [[Nicaise de Keyser]] hem op.
== Artistieke doorbraak ==
Na zijn studie in de Franse [[classicistische]] traditie in de stijl van [[Jacques-Louis David]] aan de [[Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen|Antwerpse Academie]] trok hij in 1826 voor een korte tijd naar [[Parijs]] waar de [[romantiek (
In de zoektocht naar een nieuw ideaal vonden kunstenaars en politici er elkaar. Hij maakte er kennis met het werk van [[Eugène Delacroix]]. Wappers werd de eerste Belgische kunstenaar die er zijn voordeel uit haalde. Als leider van een Antwerpse schildersgroep wilde hij het eigen verleden als inspiratie laten dienen en keerde zich tegen Matthijs van Bree, de directeur van de Antwerpse Academie. David-aanhanger Van Bree was in zijn ogen een verrader van de Vlaamse traditie à la [[Pieter Paul Rubens|Rubens]]. Wappers werd vaandeldrager van de romantische schilderkunst, die nauw verbonden is met het Belgisch nationaal gevoel.
| |||