'''Ptolemaeus IV Philopator''', zoon van [[Ptolemaeus III Euergetes I]] en [[Berenice II]], was koning van [[Ptolemaeïsch Egypte|Egypte]] van [[221 v.Chr.|221]]-[[205 v.Chr.]]. Tot een paar decennia geleden werd over het algemeen gedacht dat tijdens zijn koningschap het verval van het [[Ptolemaeën|Ptolemeïsche]] koninkrijk begon. Hij werd als corrupt en decadent neergezet door klassieke auteurs, waaronder Polybius. Zij presenteerdepresenteerden alle koningen na Ptolemaeus III als dronken en incompetent. Volgens Polybius zou hij alle staatszaken overgelaten hebben aan favorieten, zoals Sosibius. Dit beeld word tegenwoordig echter omstreden. Hij weigerde zich door Sosibius te laten overhalen om betrokken te raken bij conflicten in de Middellandse Zee. Hij hield vrede met het Zuiden. Hij wist Egypte redelijk vredig te houden in een tijd van oorlog, en hield de marine sterk. Rome stuurde zelfs afgezanten om graan te verkrijgen. Polybius echter schrijft dit toe aan het luie karakter van de koning. Hij rekruteerde ook tien duizenden autochtone Egyptenaren in het leger en begon daarmee een proces van integratie van Egyptenaren en Grieken. Hij leidde persoonlijk zijn uitgebreide leger in de strijd tegen [[Antiochus III]] toen Antiochus Coele-Syrië probeerde te veroveren. Hij versloeg de Seleuciden in de [[Slag bij Raphia]]. Later tijdens zijn koningschap kwamen de Egyptenaren in [[Boven-Egypte]] in opstand. De koning wist de opstanden te onderdrukken maar ze zouden weer een probleem worden tijdens de regering van zijn zoon. In [[220 v.Chr.]] trouwde hij met zijn zuster, [[Arsinoë III]].
