Tsitsernakaberd: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k mv
k streepje
Regel 4:
'''Tsitsernakaberd''' (''"Zwaluwenvesting"'') ([[Armeens]]: Հայոց ցեղասպանության զոհերի հուշահամալիր, ''Hayots tseghaspanut'yan zoheri hushahamalir'', [[Engels]]: '''Armenian Genocide memorial complex''') is de naam van het nationale [[genocide]]monument van [[Armenië]]. De naam Tsitsernakaberd is afgeleid van de heuvel waarop het monument in 1967 is gebouwd ter herinnering aan de 1,5 miljoen Armeniërs die omkwamen in de nadagen van de het [[Osmaanse Rijk]]. In 1995 is bij het monument een museum met onderzoeksinstituut geopend.
 
In 1965 werden er massale protesten in Armenië gehouden tijdens de 50 -jarige verjaardag van de [[Armeense genocide]]. De Sovjetautoriteiten schrokken van de omvang en zegden een monument toe. In 1966 werd begonnen met de bouw ervan. Het monument is ontworpen door de architecten Arthur Tarkhanyan, Sashur Kalashyan en Hovhannes Khachatryan. In [[november 1967]] werd het monument afgewerkt.
 
De vorm van het monument is symbolisch gekozen. De 44 meter hoge spits symboliseert de opstanding van het [[Armeniërs|Armeense volk]]. De rechtopstaande gedenkstenen met in het midden een Armeens kruis refereren aan de [[West-Armenië|twaalf aan Turkije verloren Armeense provincies]]. Binnen de constructie op een diepte van 1,5 meter brandt een eeuwige vlam voor de 1,5 miljoen slachtoffers. De 100 meter langte gedenkmuur bevat namen van dorpen en steden waar Armeniërs vermoord zijn. Aan de achterzijde van deze muur zijn gedenkplaten bevestigd waarop personen worden geëerd, die zich in hebben gezet voor de slachtoffers van de genocide, tijdens en na de moord zoals Johannes Lepsius (tijdens de [[Massamoorden op Armeniërs (1894-1896)]], [[Franz Werfel]], Armin Wegner, [[Henry Morgenthau]], [[Fridtjof Nansen]], [[Paus Benedictus XV]], Jakob Künzler en Bodil Biørn.