Jupiter (mythologie): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 84.81.76.79 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door ErikvanB
Regel 10:
== Jupiter als god ==
[[Bestand:Schwarzenacker Jupitergigantenreiter.jpg|thumb|left|Romeins-Gallisch beeld van Jupiter-[[Zeus]]]]
De [[Indo-Europese]] god Jupiter was, anders dan zijn Griekse versie [[Zeus]], zowel een atmosferische als soevereine god. Jupiter kwam vergeleken met Zeus, als lid van de [[Indo-Europese godentrias]], dichter bij de aarde te staan. denk olivier
 
Met de verovering van het ''[[Romeinse Rijk|Imperium Romanum]]'' werd aan Jupiter ook meer en meer de goddelijke opdracht toegeschreven om de wereld te veroveren. Het was de goddelijke taak van Rome om de wereld te veroveren in opdracht van Jupiter.
Regel 24:
 
{{clearleft}}
 
== Jupiter als god in een trias ==
Oorspronkelijk kende Rome een [[Indo-Europese godentrias]] bestaande uit Jupiter, [[Mars (god)|Mars]] en [[Quirinus (god)|Quirinus]]<ref>De Indo-Europese trias is een term van {{Aut|Dumézil}}, die gelijkenissen ziet tussen de oud-Romeinse trias Jupiter-Mars-Quirinus en o.a. de [[Umbrisch]]e trias Jupiter-Mars-Vofionus die we terugvinden op de ''tabulae Iguvinae''. Ook de [[Grieken]], [[Kelten]], [[Indo-Iraanse volkeren|Indo-Iraniërs]], [[Balten|Baltische volkeren]], [[Germanen]] en [[Slavische volkeren]] kenden een dergelijke trias. De Indo-Europese trias vertegenwoordigde de drie maatschappelijke lagen van de Indo-Europese maatschappij: heersende klasse (hemelgod, hier Jupiter), krijgersklasse (oorlogsgod die zich meestal op aarde manifesteert, hier Mars) en boerenklasse (vruchtbaarheidsgod die zich meestal onder de grond manifesteert, hier Quirinus). Deze indeling in een trias treft men aan in vele Indo-Europese culturen. De oude trias zou in de Etruskische periode (eind [[6e eeuw v.Chr.]]) vervangen worden door de Capitolijns-Etruskische trias Jupiter-Juno-Minerva (naar analogie met de [[Etruskisch]]e trias Tinia-Uni-Menrva).</ref>. Zij werden in eden nog steeds als voornaamste goden aanroepen.