Jacques van Tol: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ibo was dubbelop |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 34:
Van Tol was in de periode van [[1920]] tot aan zijn dood een van de belangrijkste leveranciers van teksten voor Nederlandse [[kleinkunst]]artiesten. Hij werkte meestal onder [[pseudoniem]] en schreef vrijwel alle teksten voor [[Louis Davids]] en [[Snip en Snap]]. Davids betaalde hem 100 gulden per tekst en zette er dan zijn eigen naam onder, zodat pas na de oorlog bekend werd dat Van Tol de tekstschrijver was van liedjes als ''[[Naar de bollen]]'', ''De olieman'', ''De voetbalmatch'' en ''[[De kleine man]]''. Andere bekende uitvoerders van zijn werk waren [[Willy Derby]], [[Lou Bandy]] (''Wie heeft er suiker in de erwtensoep gedaan?'') en [[Fien de la Mar]] (''Ik wil gelukkig zijn'').
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] schreef Van Tol een grote hoeveelheid [[nazi]]-propaganda voor het radioprogramma ''[[Zondagmiddagcabaret van Paulus de Ruiter]]''. Voor dit programma schreef hij onder meer een aantal [[antisemitisme|antisemitische]] liedjes, waaronder ''De Jodenman'', een parodie op ''De kleine man'' dat Van Tol ooit zelf voor de [[Joden|Joodse]] zanger Louis Davids had geschreven. Hij schreef echter ook ''Op de Grebbeberg'' en ''Als op het Leidseplein de lichtjes weer eens branden gaan''
| url = http://www.muziekschatten.nl/action/work?id=2413
| titel = Als op het Leidscheplein de lichtjes weer eens branden gaan
| uitgever = bladmuziekuitgave op Muziekschatten
| bezochtdatum = 14 oktober 2015}}</ref>, teksten die de lijdende bevolking troost gaven.
Na de oorlog zat hij wegens zijn activiteiten drie jaar gevangen. De hulp die hij tijdens de oorlog aan onderduikers verleende werd in het vonnis in zijn voordeel meegewogen. Dat over de ex-[[Nationaal-Socialistische Beweging|NSB]]'er Van Tol tijdens de gehele naoorlogse periode in Nederland misprijzend werd gedacht betekende niet dat zijn teksten niet meer gewild waren. Ze werden echter heimelijk van hem betrokken, en net als ten tijde van Davids werden er andere namen onder gezet. Toen [[Wim Sonneveld]] in de aankondiging van het lied ''Ome Thijs'' meldde dat hij het een leuk idee vond om eens een liedje in de stijl van Louis Davids te schrijven, kondigde hij niet zijn eigen tekst aan maar die van Davids' vaste tekstleverancier Van Tol.
| |||