Versie van 13 mei 2015 21:13 bewerken Aart de Waal (overleg \| bijdragen) 437 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 13 okt 2015 10:55 bewerken ongedaan maken 145.107.170.87 (overleg) dubbel werkwoord ('werd') verwijderd Nieuwere bewerking →
Regel 27: Van Middelkoop studeerde na het behalen van het diploma [[Hogereburgerschool\|hbs]]-b een paar jaar [[sociologie\|(beleids)sociologie]] aan de [[Erasmus Universiteit Rotterdam\|Nederlandse Economische Hogeschool]] - thans de Erasmus Universiteit Rotterdam - waarin hij zijn [[kandidaats\|kandidaatsexamen]] behaalde. Hij was in 1971 en 1972 als docent verbonden aan de Gereformeerde Sociale Academie te [[Zwolle]]. In 1973 werd Van Middelkoop ~~werd~~ lid van het [[Gereformeerd Politiek Verbond]] (GPV) en startte in september dat jaar zijn politieke carrière als fractiemedewerker voor het GPV. Gedurende die tijd vroeg en kreeg hij uitstel van [[Dienstplicht\|militaire dienstplicht]] vanwege 'persoonlijke onmisbaarheid' op zijn werk, tot hij dertig werd en het niet meer hoefde. Dit vertelde hij in een interview met het tijdschrift [[Vrij Nederland]] in september 2008.<ref>{{Cite news \|title=Eimert van Middelkoop, Minister van Oorlog \|author=[[Thijs Niemantsverdriet]] in [[Vrij Nederland]] (jrg. 69, nr.39) pag.26-37 \|date= 27 september 2008 }}</ref><ref>{{Cite news \|url=http://nos.nl/artikel/77392-blij-dat-ik-nooit-in-dienst-zat.html \|title='Blij dat ik nooit in dienst zat' \|author=[[Nederlandse Omroep Stichting\|NOS]] \|date=23 september 2008 }}</ref> Zijn ontboezeming kwam hem op kritiek te staan uit de hoek van de militaire vakbonden, die hierom zijn geloofwaardigheid als Minister van Defensie in twijfel trokken. In 1989 werd hij lid van de Tweede Kamer, eerst voor het GPV en later voor de [[ChristenUnie]] toen de [[Reformatorische Politieke Federatie\|RPF]] en het GPV in 2001 fuseerden. Hij was voorzitter van een parlementaire commissie die onderzoek deed naar [[opwarming van de Aarde\|klimaatverandering]] en had zitting in een tijdelijke commissie ter voorbereiding van de [[Parlementaire enquête in Nederland\|enquête]] over de [[val van Srebrenica]]. Ook was hij initiatiefnemer van een motie die ertoe leidde dat de Tweede Kamer instemmingsrecht kreeg bij uitzending van militairen, [[artikel 100-brief]]. Van Middelkoop was bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2002]] nummer drie op de kandidatenlijst van de ChristenUnie, maar werd niet gekozen omdat nummer vier, [[Tineke Huizinga]], via voorkeurstemmen de derde zetel innam.

Eimert van Middelkoop: verschil tussen versies