Michael Keaton: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Zotteteen1 (overleg | bijdragen)
KehppKukkieBot (overleg | bijdragen)
k →‎Biografie: fout weg, replaced: alterego → alter ego met AWB
Regel 19:
Keaton vertrok drie jaar later naar [[Los Angeles]] waar hij lid werd van de L.A.-tak van het [[improvisatie]]gezelschap [[Second City]]. Later schreef hij komisch materiaal en deed hij [[auditie]] voor verscheidene televisieprogramma's . Hij verscheen eerst in enkele afleveringen van de kinderserie ''MisteRogers' Neighborhood'' (1975), en later was hij onder andere te zien in ''All's Fair'', ''Maude'' (1977) en ''The Mary Tyler Moore Hour'' (1979). Rond deze tijd veranderde hij zijn achternaam in Keaton, na een artikel te hebben gelezen over Diane Keaton. In 1979 kwam de grote doorbraak in de kortlopende komische serie ''Working Stiffs'', waar hij samen met [[James Belushi]] de hoofdrol speelde. Deze rol werd gevolgd door de hoofdrol in de serie ''Report to Murphy'' (1982). In 1982 maakte hij zijn filmdebuut met de filmkomedie ''Night Shift'', datzelfde jaar gevolgd door ''Mr. Mom''. Door het succes van de komedies werd hij gedurende de jaren tachtig vaker gecast in filmkomedies. De volgende films, ''Johnny Dangerously'' en ''Gung Ho'', werden echter minder goed ontvangen en zijn carrière leek in een dal te komen. Hij beleefde een ''comeback'' met de horrorkomedie ''Beetlejuice'' van [[Tim Burton]] uit 1988 en het datzelfde jaar uitgekomen drama ''Clean and Sober'', waarin hij een [[drugsverslaafde]] speelde. Dat jaar werd hij door de [[National Society of Film Critics]] uitgeroepen tot beste acteur van het jaar.
 
Met Burton werkte hij weer samen in 1989, toen hij [[Batman (personage)|Batman]] en zijn alteregoalter ego [[Bruce Wayne]] speelde in de gelijknamige film. De keus voor Keaton gold als riskant, omdat Keaton als komisch acteur te licht werd beschouwd voor het donkere personage. [[Warner Bros. Pictures|Warner Brothers]] kreeg dan ook veel klachten van fans van de strip. Toen de film eenmaal uitkwam bleek hun angst ongegrond te zijn: de manier waarop hij de rol speelde overtuigde de meeste critici en het publiek en de film werd een van de meest succesvolle films van de jaren tachtig. In 1992 verscheen hij in het vervolg, ''Batman Returns''. Tussen deze films in speelde hij een psychotische huurder in ''Pacific Heights'' en een politieagent in ''One Good Cop''. In 1993 was hij te zien als [[Dogberry]] in [[Kenneth Branagh]]s bewerking van [[William Shakespeare|Shakespeares]] ''[[Much Ado About Nothing (toneelstuk)|Much Ado About Nothing]]''.
 
Latere films, waaronder ''The Paper'' van [[Ron Howard]], ''Multiplicity'' tegenover [[Andie MacDowell]] en de thriller ''Desperate Measures'', waren minder succesvol en flopten. Uitzondering vormde ''Jackie Brown'' van [[Quentin Tarantino]], een bewerking van een roman van [[Elmore Leonard]] waarin hij agent Ray Collins speelde. Een jaar later was hij als hetzelfde personage te zien in ''Out of Sight'' van [[Steven Soderbergh]], zij het in een kleinere, ''uncredited'' rol. Na de eeuwwisseling was hij te zien in verscheidene films die gemengd werden ontvangen, waaronder ''Live from Baghdad'', ''First Daughter'', ''White Noise'' en ''Herbie: Fully Loaded''.