Dirigent: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 43056189 van 78.21.41.49 (overleg) ongedaan gemaakt
Regel 27:
Met de structurele wijziging van het ritme bij de opkomst van de meerstemmige muziek met afgemeten toonlengtes, wijzigt ook de directiemethode. Er ontstonden [[Maat (muziek)|modelgroeperingen]] in driedeligheid (''[[Zwarte mensurale notatie|Tempus perfectum]]'') en tweedeligheid (''[[Zwarte mensurale notatie|Tempus imperfectum]]''). Het aanvangsmoment van deze telbare '[[Metrum|maat]]eenheden' (niet te verwarren met ons maatbegrip als periodieke terugkeer van zware en lichre maatdelen) werd op verschillende manieren aangegeven: hoorbaar, zichtbaar, of beide tegelijk. Elke eenheid had een neer- en een opslag, die de snelheid had van een 'gaande', [[andante]] beweging. Het heeft eeuwen geduurd voordat men in de drie- of vierdelige maat de slag opzij uitvond en men vluggere of langzamere beweging binnen het verloop van een maat door een opschrift aangaf. Tot omstreeks 1600 moest men voor een vluggere beweging zich behelpen met het schrijven van veel noten binnen de eenheid van de aan het begin vanhet stuk geschreven 'tempus', voor een langzamere bewegingsindruk door weinig noten te noteren of door dezelfde noten, over verschillende maateenheden verdeeld te schrijven.
 
Na 1600 begint het tijdperk van de instrumentele muziek te bloeien. Vanaf dan begint ook de rechtstreekse ontwikkeling naar de wijze van dirigeren die wij tegenwoordig kennen. Dirigent en componist waren vaavaak nog, net zoals in voorafgaande eeuwen van vocale meerstemmigheid, een en dezelfde persoon. Zijn aanwijzingen tijdens de uitvoerinegn behoefden niet meer te zijn dan herinneringen aan wat reeds bij het repeteren was besproken en geoefend. In de instrumentale muziek was aanvankelijk de beweging die de dirigent maakte eenvoudig: veel muziek was gebaseerd op dansmuziek, en het volstond om het periodiek terugkerende zware maatdeel aan te geven, en wellicht een lichte vertraging bij het slot van een stuk. In de instrumentale muziek volstond het dan ook vaak wanneer de dirigent vanachter zijn klavecimbel met enkele gebaren zijn bedoelingen duidelijk maakte.
 
Met de opkomst van de ''[[stile concertato]]'' (de concerterende stijl) en de ''[[stile rappresentativo]]'' (de operastijl) werden de gezelschappen groter, de muziek gecompliceerder, en het samenspel lastiger en veelzijdiger. Er ontstaat een grotere rol voor de dirgent.
 
===Classicisme===