Karolingische renaissance: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k red.; niet onnodig grossieren in citaten, gewoon in eigen woorden alles weergeven |
k →Vraagtekens bij het het concept: Overdadig citeren kan best weg |
||
Regel 54:
===Vraagtekens bij het het concept===
[[Bestand:Caroline 2.jpg|thumb|De [[Karolingische minuskel]], een teken van
De wetenschappelijke balans laat ruimte voor nuancering, vooral door de ernstige mislukking die het gevolg was van het concilie van Aix in 817, kort na de dood van Karel de Grote. De daar genomen beslissingen resulteerden in de sluiting van vooral de kleinere monastieke scholen, met name in de plattelandsgebieden. [[Jacques Le Goff]] is onverbiddelijk over dit onderwerp
Hoewel de visie van een "gesloten economie" sindsdien niet veel meer is aangekaart, worden er ook in de meer recentere geschiedschrijving, zoals door de Franse mediëvist [[Philippe Depreux]], grenzen gesignaleerd bij de culturele vragen.<ref>{{aut|Depreux}}, 2003, blz. 750-751</ref>
Andere historici breiden deze bespiegelingen uit tot de Latijnse taal, die onder de Karolingische elite hersteld, nu definitief werd afgesloten van het volk, een werkelijk "drama van de Karolingische renaissance". Dergelijke overwegingen spelen ook heden ten dage nog bij sommige deskundigen over deze periode, zoals [[Michel Sot]], die zich uitsprak "voor een herbeoordeling van de Karolingische renaissance"<ref> [http://www.paris-sorbonne.fr/fr/spip.php?article2568 Persoonlijke presentatie op de website van de universiteit van Parijs-Sorbonne]</ref>. Pierre Riché tempert deze posities echter; hij voert aan dat dankzij de Karolingers het Latijn eeuwenlang als internationaal communicatiemiddel stond van het Westen, ondanks de gecreëerde kloof tussen geleerde en populaire kringen.
▲Andere historici breiden deze bespiegelingen uit tot de Latijnse taal, die onder de Karolingische elite hersteld, nu definitief werd afgesloten van het volk, een werkelijk "drama van de Karolingische renaissance". Dergelijke overwegingen spelen ook heden ten dage nog bij sommige deskundigen over deze periode, zoals [[Michel Sot]], die zich uitsprak "voor een herbeoordeling van de Karolingische renaissance"<ref> [http://www.paris-sorbonne.fr/fr/spip.php?article2568 Persoonlijke presentatie op de website van de universiteit van Parijs-Sorbonne]</ref>. Pierre Riché tempert deze posities echter; hij voert aan dat dankzij de Karolingers het Latijn eeuwenlang als internationaal communicatiemiddel stond van het Westen, ondanks de gecreëerde kloof tussen geleerde en populaire kringen.
==Referenties==
|