Liudger: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ziedp -> zieartikel: slechts 1 andere betekenis
Maiella (overleg | bijdragen)
catholic ency, xlink gecontroleerd, details
Regel 1:
{{Zie artikel|Zie [[Liudger van Utrecht]] voor de bisschop van Utrecht.}}
[[Bestand:Liudger.jpg|{{largethumb}}|Liudger geneest Bernlef. W.A.F. Kronenburg: Neerlands Heiligen in vroeger eeuwen. 1-4. Amsterdam 1899, frontispice]]
'''Liudger''', ook "Lüdger" ([[Zuilen (voormalige gemeente)|Zuilen]] bij [[Utrecht (stad)|Utrecht]], [[742]] - bij [[Billerbeck]], [[26 maart]] [[809]]) was een waarschijnlijk [[Graafschap Midden-Friesland|Fries]]e [[missionaris]] en [[Rooms-katholieke Kerk|rooms-katholieke]] [[bisschop]]. Hij was de broer van [[Hildegrim van Châlons]]. Later aangeduid als de '[[apostel (christelijk)|apostel]] der [[Groningers]]', was hij een [[8e eeuw|8e-eeuw]]se missionaris in het gebied der [[Friezen]]. Het grootste deel van de huidige provincie [[Groningen (provincie)|Groningen]] was toen Fries gebied. Hij voltooide het werk waarvan evangeliepredikers als [[Willibrord]] en [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]] de grondleggers zijn geweest.
 
== Biografie ==
Regel 10:
Zijn voorgangers, met name [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]], hadden weinig succes geboekt in de noordelijke streken; Bonifatius was in [[754]] bij [[Dokkum]] gedood. Liudger had echter het grote voordeel dat hij de landstaal sprak. [[Karel de Grote]] had in 783 de heidense Saksische vorst [[Widukind]] verslagen, waardoor het gebied ten oosten van de [[Lauwers (rivier)|Lauwers]] bij het [[Frankische rijk]] kwam. In 786 kreeg Liudger de opdracht [[Humsterland|Hugmerchi]], [[Hunsingo (streek)|Hunusga]], [[Fivelingo (streek)|Fivilga]], Emisga, Federitga en het [[Bant (eiland)|eiland Bant]] te kerstenen. Hierin zijn de Groninger [[gouw (Germaans)|gouwen]] en de Oostfriese gebieden Eemsgo en Federgo te herkennen. Het eiland Bant is verdwenen in het Oost-Friese [[wad]]. Tijdens de opstand van [[Unno]] en [[Eilrad]] in [[793]] moest Liudger vluchten uit [[Oosterlauwers Friesland]]. <ref>{{aut|Halbertsma, H.}} (2000): ''Het rijk van de Friese Koningen, opkomst en ondergang'', op p. 294. </ref>Hij kwam terug toen de rust weerkeerde.
Rond [[700]] was [[Willibrord]] al naar het eiland Fositeland (mogelijk het huidige [[Helgoland]]) gereisd om dit te [[kerstening|kerstenen]], wat niet lukte.<ref>[[Alcuinus|Alcuin]], ''Vita Sancti Willibrordi'', circa 796, hoofdstuk 9 t/m 12 [http://www.fordham.edu/halsall/basis/alcuin-willbrord.html (digitaal Engelstalig raadpleegbaar)]</ref> Circa 785 reisde Liudger af naar dit eiland en vernielde daar alles wat met de verering van de [[god (algemeen)|god]] [[Fosite]] te maken had, bouwde er een kerk en kerstende het eiland, inclusief de [[heiden (geloof)|heidense]] heilige waterbron.<ref>Altfridus, '' Vita sancti Liudgerii'', circa 840, hoofdstuk 19</ref><ref>Catholic Encyclopedia, 1913{{en}}
[http://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_%281913%29/St._Ludger (digitaalSt. EngelstaligLutger], raadpleegbaar)lemma in [[Catholic Encyclopedia]], 1913</ref>
 
Begin jaren 90 van de 8e eeuw kreeg Liudger op instigatie van koning [[Karel de Grote]] een nieuwe missietaak; de kerstening van het toen net gepacificeerde Saksenland. Tussen 794 en 800 verkreeg hij grondbezit in [[Wichmond]] onder [[Zutphen (stad)|Zutphen]] en stichtte hij een kerk waar hij relieken van Sint Salvator (meegenomen uit Rome) onderbracht. De Wichmondse kerk stond op de rand van het [[Frankische rijk|Frankisch]] gezinde en al deels gekerstende gebied '[[Hamaland]]'. Vandaar ging de kersteningstocht verder via onder meer [[Zelhem]] (801) en [[Billerbeck]] naar zijn nieuw op te richten missiepost in Mimigernaford dat hij omdoopte tot Monasterium (= klooster, nu [[Münster (stad)|Münster]]). In 805 werd hij door de [[Aartsbisdom Keulen|aartsbisschop van Keulen]], [[Hildebold van Keulen|Hildebold]], als eerste [[bisschop van Münster]] ingewijd.