Versie van 2 sep 2015 14:41 bewerken DrJos (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 12.712 bewerkingen k geen apostrof ← Oudere bewerking		Versie van 2 sep 2015 14:44 bewerken ongedaan maken DrJos (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 12.712 bewerkingen k geen apostrof Nieuwere bewerking →
Regel 41: ===1973-1976=== ~~Peterson's~~Petersons eerste Grand Prix zege liet niet lang op zich wachten: in 1973 won hij de [[Grote Prijs van Frankrijk]] op [[Circuit Paul Ricard\|Paul Ricard]] in de [[Lotus 72]]. Er kwamen dat jaar nog 3 overwinningen bij: [[Oostenrijk]], [[Italië]] en de [[Verenigde Staten]]. Bovendien pakte hij dat jaar 9 pole positions, een record in die tijd. In 1974 waren er 3 zeges: [[Monaco]], Frankrijk en wederom Italië. Langzaam maar zeker werd echter duidelijk dat het team van [[Colin Chapman]] het contact met de top ([[Ferrari (automerk)\|Ferrari]] en [[McLaren Automotive\|McLaren]]) aan het verliezen was. De [[Lotus 76]] met automatische versnellingsbak (1974) mislukte jammerlijk en het team moest voor 1975 noodgedwongen teruggrijpen op de ooit trendsettende maar inmiddels bejaarde [[Lotus 72]]. Zoals te verwachten was verliep 1975 zeer teleurstellend. Een gefrustreerde Peterson startte het seizoen 1976 nog voor Team Lotus (met de aanvankelijk zeer matige [[Lotus 77]]), maar hield het al snel voor gezien; hij besloot terug te keren op het oude nest: [[March Engineering]]. Ondanks een flink aantal uitvalbeurten gaf zijn zege in Italië (zijn 3e op Monza) het seizoen '76 toch nog enige glans. Regel 51: De Grote Prijs van Italië op het hem in voorgaande jaren zo goedgezinde [[Monza (stad)\|Monza]] startte slecht voor Ronnie. Gedurende de vrije trainingen en kwalificaties werd zijn bolide geplaagd door technische problemen. Bij een crash als gevolg van remproblemen in de warming-up voorafgaande aan de race schreef hij zijn [[Lotus 79]] af en liep hij lichte kneuzingen op aan zijn benen. Lotus beschikte over twee reserve autos: een 79, afgesteld op kopman (en aanzienlijk kleinere) Andretti en een oude 78, een eerste generatie 'wing car', die nog was uitgerust met tanks in de side pods. Het was de pech van Peterson dat hij in 1978 tweede rijder was. De moderne en dat jaar onverslaanbare [[Lotus 79]] werd aangeduid als 'venturi car' en was opgebouwd rondom een smalle aluminium overlevingscel ([[monocoque]]) met een centrale tank achter de rug van de coureur. Deze veel veiliger bouwwijze is tot op de dag van vandaag de standaard in de Formule 1, zij het dat het aluminium al sinds het begin van de jaren 80 heeft plaatsgemaakt voor het aanzienlijk lichtere, sterkere en stijvere koolstofvezel. 10 september 1978 : Na de opwarmronde reden de 24 auto's op naar de startgrid. De racestarter zwaaide echter te vroeg met de vlag: de eerste coureurs hadden hun plek op de grid net ingenomen terwijl de auto's in de tweede helft van het veld nog naar hun startposities rolden. Het resultaat was dat het complete veld in elkaar schoof in de bottleneck vlak voor de eerste chicane (waar de baan half zo breed was als bij start/finish) met een massacrash als gevolg. [[Riccardo Patrese]], door velen gezien als de man die het ongeluk veroorzaakte, kwam volgens sommigen tijdens een wilde inhaalbeweging in contact met [[James Hunt]], hoewel foto's aantoonden dat er nog ruimte zat tussen de twee bolides. Hoe dan ook, Hunt week uit voor Patrese, en tikte met het linkervoorwiel van zijn wagen het rechterachterwiel van ~~Peterson's~~Petersons Lotus aan. Ook [[Vittorio Brambilla]], [[Hans-Joachim Stuck]], [[Patrick Depailler]], [[Didier Pironi]], [[Derek Daly]], [[Clay Regazzoni]] en [[Brett Lunger]] raakten betrokken bij de crash. ~~Peterson's~~Petersons [[Lotus 78]] boog scherp af naar rechts en knalde bijna frontaal op de vangrails. De volle brandstoftanks scheurden open en de bolide veranderde in een vuurbal. Peterson zat door de klap bekneld in z'n wagen, maar Hunt, Regazzoni and Depailler bevrijdden hem uit de vlammenzee voordat hij al te zware brandwonden zou oplopen. Hij was volledig bij bewustzijn en werd in het midden van de baan gelegd. Het was duidelijk dat Peterson zeer zwaargewond was aan beide benen. Het duurde 20 minuten voordat er dokteren en een ambulance ter plaatse waren. Er was op dat moment meer bezorgdheid rond de toestand van Brambilla, die een rondvliegend wiel op zijn hoofd had gekregen en in bewusteloze toestand in zijn auto zat. ~~Peterson's~~Petersons leven was op dat moment niet in gevaar. Hij werd overgebracht naar een hospitaal in [[Milaan (stad)\|Milaan]], de brokstukken werden van het circuit gehaald en er werd een herstart gegeven. In het hospitaal werd duidelijk dat Peterson zeventien breuken in het rechterbeen had en drie in het linkerbeen. Na overleg met Peterson zelf, besloten de artsen tot operatie over te gaan om de beenderen te stabiliseren, maar 's nachts na de operatie vermengde zich door de beenbreuken beenmerg van zijn benen in de bloedbaan. Vetembolieën ontstonden die al snel zijn belangrijkste organen bereikten, zoals longen, lever en hersenen. Tegen de morgen hadden alle organen het opgegeven, en enkele uren later werd hij dood verklaard. De tragedie van dit alles is dat Petersons leven wellicht gered had kunnen worden als hij direct na het ongeval medische bijstand zou hebben verkregen. Peterson werd 34 jaar oud. Regel 64: Volgens bloemenzaken in Örebro, zijn er nooit meer bloemen verkocht dan de dagen na Petersons dood. Verder staat er een standbeeld van Peterson gemaakt door [[Richard Brixel]] in Örebro. Ronnie Peterson trouwde met topmodel [[Barbro Edwardsson]] in april 1975 en hun dochter Nina, werd later dat jaar geboren. Barbro raakte nooit helemaal over ~~Ronnie's~~Ronnies dood, werd eenzaam en pleegde in 1987 zelfmoord. Ze liggen samen begraven in Örebro. *Na Ronnies dood verkeerde Barbro nog een aantal jaar met [[John Marshall Watson\|John Watson]], ook een Formule 1 coureur.

Ronnie Peterson: verschil tussen versies