Verdedigingswerk: verschil tussen versies

De [[Romeinse Rijk|Romeinen]] lieten in het huidige Europa de [[Limes (Romeinse Rijk)|rijksgrenzen]] vooral langs waterwegen lopen, waardoor dit natuurlijke verdedigingswerken waren. Daarbij bouwden zij [[castellum|castella]], waardoor zij de controle over deze waterwegen konden behouden. [[Britannia (Romeinse provincie)|BrittanniaBritannia]] lieten zij in de 2e eeuw v.Chr. door een lange muur beschermen tegen de [[Picten]] uit het huidige Schotland, genaamd de [[Muur van Hadrianus]]. Deze was voorzien van 94 forten, zowel groot als klein, en was geheel uit steen opgebouwd. Ten noorden van deze muur hadden de Romeinen tevens de [[Muur van Antoninus]] gebouwd, gemaakt van [[Veen (grondsoort)|turf]]. In Afrika konden zij geen gebruik maken van waterwegen, maar vormde de [[Sahara]] een natuurlijke barrière voor de zuidelijke grens. De grens met het westen, waar de [[Garamanten]] leefden, konden niet met [[fort (vesting)|forten]] worden verdedigd, omdat grond te droog was om gewassen te verbouwen voor soldaten. Door het ecosysteem aan te passen, konden [[Centenarium|centenaria]] langs de westelijke grens, de [[Limes Tripolitanus]], gebouwd worden, waarna er drie forten gebouwd en onderhouden konden worden. De noordelijke grens bestond tenslotte uit de [[Limes (Romeinse Rijk)|Limes]].