Sociale Beweging - Driekleurige Vlam: verschil tussen versies

Tijdens het partijcongres van de MSI in [[januari]] [[1995]] presenteerde voorzitter [[Gianfranco Fini]] een aantal voorstellen om de partij om te vormen tot een rechtse en conservatieve partij die de spelregels van de [[democratie]] zou respecteren. Daarnaast stelde hij voor de partijnaam te wijzigen in [[Alleanza Nazionale]] (Nationale Alliantie). Een meerderheid van de partijleden stemde voor deze maatregelen, maar enkele haviken waren het hier niets mee eens en scheidden zich van de partij af en stichtten de '''Fiamma Tricolore''', in hun ogen de ware erfgenaam van de MSI. [[Pino Rauti]], van [[1990]] tot [[1991]] secretaris van de MSI en tegenstander van Fini, werd tot voorzitter van de Fiamma Tricolore gekozen. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 1996|Italiaanse parlementsverkiezingen van 1996]] behaalde de partij 2,3% van de stemmen, goed voor 1 zetel in de [[Senaat (Italië)|Senaat]]. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2001|Italiaanse parlementsverkiezingen van 2001]] maakte de partij deel uit van het [[Huis van de Vrijheden]] en verwierf 1,0% van de stemmen en behield haar zetel in de Senaat.

In [[2002]] werd Rauti als partijvoorzitter ter zijde geschoven en vervangen door [[Luca Romagnoli]]. Bij de regionale verkiezingen van [[2005]] werd er nauw samengewerkt met [[Alternativa Sociale]] van [[Alessandra Mussolini]]. In [[2005]] scheidde Antonio Serena zich van [[Alleanza Nazionale]]-fractie in de [[Kamer van Afgevaardigden (Italië)|Kamer van Afgevaardigden]], behield zijn zetel en werd lid van Fiamma Tricolore. Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2008|verkiezingen van 2006]] maakte de partij opnieuw deel uit van het Huis van de Vrijheden, maar won toen geen zetels.

Bij de [[Italiaanse parlementsverkiezingen 2008|parlementsverkiezingen van 2008]] werkte de partij samen met het extreem-rechtse [[Rechts (Italië)|Rechts]] (''La Destra''), en de coalitie heette ''La Destra–Fiamma Tricolore''. De leider van de coalitie en dus ook premierkandidaat was [[Daniela Santanchè]] van La Destra. De coalitie boekte weliswaar met 2.,43% een succesje, maar het was niet genoeg om een zetel te winnen in zowel het [[Camera dei deputati|Huis van Afgevaardigden]] als de [[Senato della Repubblica|Senaat]].