Geschiedenis van de Joden in Frankrijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→De tweede wereldoorlog: aanpassingen |
k stijl; linkfix |
||
Regel 280:
===Immigratie uit Centraal- en Oost-Europa===
[[Bestand:Marc Chagall 1941.jpg|thumb|Marc Chagall (foto 1941) behoorde tot een generatie Joodse immigranten die van Rusland naar Frankrijk vluchtten]]
Ondanks de zaak Dreyfus bleef Frankrijk zeer aantrekkelijk voor Joden uit [[Centraal-Europa|Centraal]] en [[Oost-Europa]]. In hun eigen land waren ze het slachtoffer van vervolging en discriminatie. Sinds de jaren 1880 kende Frankrijk een golf van immigranten, [[pogrom]]s uit Rusland die vervolgd en uitgemoord werden na de dood van tsaar [[Alexander II van Rusland|Alexander II]] in 1881. Deze immigranten spraken [[jiddish]] en waren in hoofdzaak arbeiders en handwerklui. Ze vestigden zich vooral in
Het is nochtans uit deze groep immigranten dat er grote Joodse namen kwamen, die bijdroegen tot de artistieke uitstraling van Frankrijk in de wereld:
Regel 305:
[[Bestand:Léon Blum reading.jpg|thumb|Voorzitter van de regering [[Léon Blum]]]]
Tijdens het[[ interbellum]] veranderde de Joodse gemeenschap ingrijpend: de [[Revolutie van 1905|Russische revolutie]], de toename van het antisemitisme in Centraal- en Oost-Europa en zelfs het succes van de Alliance israélite universelle die aan de Joden van Griekenland en Turkije de Frans-Joodse cultuur toebrachten en daardoor een sterke migratie richting Frankrijk aanwakkerde leidde tot een aangroei van de Joodse bevolking in Frankrijk tot 200.000 in 1930. De opgang van het nazisme in Duitsland leidde tot een verdere aangroei tot 300.000 Joden aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Hierbij zijn de 110.000 Algerijnse Joden niet meegeteld. <ref name = B376/>
De Joden die geboren zijn in Frankrijk waren dus in de minderheid: vele immigranten waren arbeiders en ondanks dat sommigen zich snel opwerkten, vormden de meesten een [[proletariaat]] en leefden in de Oostelijke wijken van Parijs, zoals de wijk [[Le Marais (Parijs)|Le Marais]] of rond het plein [[Place de la Bastille]]. De meeste van deze immigranten herkenden zich niet in de bestaande joodse geloofsbelevenis, ver verwijderd van de tradities uit Centraal- of Oost-Europa. De van origine Franse Joden bleven vaak afwachtend en weigerachtig voor de toenadering van deze geloofsgenoten. <ref>{{citeer boek|achternaam = Philippe |voornaam = Béatrice | datum = 1979|titel=être juif dans la société française (pg 209) |uitgever=Montalba|bezochtdatum = 20/01/2015|isbn=2-8587-0017-6|taal = fr}}</ref>
De Franse Joden namen nochtans een zeer vooraanstaande rol op zich tijdens deze periode in zowel de kunst, de industrie als in de politiek. Naast de eerder genoemde geïmmigreerde kunstenaars kende men niet alleen [[Marcel Proust]], de invloedrijke Franse schrijver en intellectueel, wiens moeder Joods was, maar evenzeer [[Max Jacob (schrijver)|Max Jacob]], [[Henri Bergson]], [[Julien Benda]], [[Tristan Bernard]], [[André Maurois]], [[Simone Weil]] of [[Irène Némirovsky]]. [[André Citroën]] was een Frans industrieel en grondlegger van het gelijknamige automerk. Frankrijk was een van de eerste landen <ref group = N> Italië had al eens een Jood die eerste minister was: Luigi Luzzatti van 1910 tot 1911. De eerste minister van Groot-Brittannië Benjamin Disraeli was aanvankelijk wel jood, maar liet zich bekeren tot christen in 1817.</ref> waar een Jood in 1936 premier werd van de regering, met name [[Léon Blum]]. Hij was dan ook het uitgesproken mikpunt van antisemitische aanvallen die gepaard ging met de opmars van de Joden in de maatschappij. <ref>{{citeer boek|achternaam = Blumenkranz |voornaam = Bernard | datum = 1972|titel=Histoire des juifs en France (pg 380-383) |uitgever=Privat|bezochtdatum = 25/01/2015|taal = fr}}</ref>
| |||