Romeinse religie: verschil tussen versies

Met het ontstaan van het [[principaat]] ontwikkelde zich een nieuwe vorm binnen de publieke cultus, die in de loop van het principaat een staatsdragende rol zou gaan spelen: de heersers- of [[keizercultus]]. Een concrete aanvang nam deze cultusvorm in [[42 v.Chr.]] met de ''[[consecratio]]'' van de vermoorde [[Gaius Iulius Caesar]] als [[Divus Iulius]] met een eigen ''[[flamen (religie)|flamen]]'' en [[Romeinse tempel|tempel]] (''aedes divi Iulii'', gebouwd in [[29 v.Chr.]]). De oorsprong van de Oud-Romeinse (4e eeuw) [[triomftocht]]en, onder Etruskische invloed met godgelijke eer voor de zegevierende heerser (beschilderen van het gezicht met rode verf zoals bij [[Iuppiter]]), is zeer twijfelachtig en had geen directe banden met de late republiek. De Griekse [[heerserscultus]] had waarschijnlijk een reëlere invloed, die de zegevierende Romeinse veldheren ten dele viel in het oosten. Van Griekse oorsprong is ook het idee van de [[heros (mythologie)|heroën]] als tussenstadium van mens naar godheid, waarvan het bekendste voorbeeld [[Herakles (mythologie)|Herakles]] was, die als [[Hercules (mythologie)|Hercules]], reeds in [[317 v.Chr.]] een cultus in Rome had gekregen.