Interne geneeskunde: verschil tussen versies

Het stellen van een diagnose bij klachten op gebied van de interne geneeskunde is vaak een ingewikkeld en doordacht proces. Hierbij vormen het verhaal van de patiënt - de zogeheten [[Anamnese (medisch)|anamnese]] -– en het [[lichamelijk onderzoek]] de belangrijkste aanknopingspunten. De internist stelt met deze gegevens een [[differentiële diagnose]] op -– een lijst met diagnosen die passen bij een bepaalde combinatie van symptomen. Soms zijn aanvullende onderzoeken nodig om achter de oorzaak van de symptomen van de patiënt te komen. Laboratoriumonderzoek, [[pathologie|pathologisch]] en [[Celbiologie|cytologisch onderzoek]], [[radiologie|radiologisch onderzoek]], nucleair onderzoek en de [[medische microbiologie]] zijn belangrijke hulpmiddelen om de diagnose te stellen, en eventueel later in het proces de behandelingsresultaten te monitoren. Na het aanvullend onderzoek komt tenslotteten slotte een [[diagnose]] naar boven als de meest waarschijnlijke -– de werkdiagnose.