De Vlaamse Leeuw: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 17:
Het lied dateert van juli 1847.<ref>{{Aut|A. Jacob}}, De datering van ‘De Vlaamsche Leeuw’, in ''De Nieuwe Taalgids'' 8 (1914), pp. [http://www.dbnl.org/tekst/_taa008191401_01/_taa008191401_01_0019.htm 133-134].</ref> De tekst werd gedicht door de toneelschrijver [[Hippoliet van Peene]] (1811-1864) en getoonzet door de componist [[Karel Miry]] (1823-1889). Beiden maakten deel uit van het Gentse amateurtoneelgezelschap "Broedermin en Taelyver". Van Peene dichtte "De Vlaamse Leeuw" naar aanleiding van een discussie over volks- en nationale liederen.<ref>{{Aut|A. Jacob}}, De datering van ‘De Vlaamsche Leeuw’, in ''De Nieuwe Taalgids'' 8 (1914), p. [http://www.dbnl.org/tekst/_taa008191401_01/_taa008191401_01_0019.htm 132].</ref> Hij was minnaar van de Nederlandse taal en wilde de [[Guldensporenslag]] in herinnering brengen. De roman van [[Hendrik Conscience]], "[[De Leeuw van Vlaanderen]]", was toen al negen jaar een bestseller.
Van Peene liet zich duidelijk inspireren door het "Rheinlied (''Sie sollen ihn nicht haben, den freien Deutschen Rhein''…)", een populair strijdlied van de Duitser [[Nikolaus Becker]] (1809-1845) dat in 1841 werd vertaald door [[Jan Theodoor van Rijswijck]]. Daarnaast is ook de invloed van [[Jan van Boendale|Jan van Boendales]] "''Leeuwenzang''" uit de literaire kroniek "''de Brabantse Yeesten''" (ca. 1316-1350) onmiskenbaar. De regels ''Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft'' zijn volgens onderzoeker [[Bodo Lauhaz]] van de [[Universiteit van Illinois te Urbana-Champaign|Universiteit van Illinois]] afkomstig uit het [[Waals|Waalse]] [[volksliedje]] ''Tos lès-omes vinèt'', dat in 1511 werd opgetekend door de [[Henegouwen|Henegouwse]] dichter [[Jean Lemaire de Belges]]. Voor wat betreft de melodie liet Karel Miry zich beïnvloeden door "''Sonntags am Rhein''" van de Duitse [[romantiek (muziek)|romantische]] componist [[Robert Schumann]] (1810-1856).
Vooral de vrees voor een annexatie door [[Frankrijk]] schiep een klimaat waarin de bevolking psychische nood had aan een uitgesproken identiteit en dus ook aan een volkslied. Het lied was ook niet noodzakelijkerwijs anti-Belgisch bedoeld, de vijand waartegen Vlaanderen zich verzette, was Frankrijk. Rond 1900 had de [[Vlaamse Beweging]] zich het lied al toegeëigend en werd het ook als volkslied van de Vlamingen aanvaard.
| |||