Openbare bibliotheek: verschil tussen versies

In Nederland ontstonden de eerste openbare bibliotheken rond het begin van de 20e eeuw op initiatief van particulieren. Een zeer belangrijke bijdrage tot ontstaan en groei van de 'leeszaalbeweging' en tot een theoretische fundering ervan leverde [[H.E. Greve]], die vanaf de oprichting in 1908 gedurende veertig jaar secretaris is geweest van de Centrale Vereniging voor Openbare Leeszalen en Bibliotheken, die als overkoepelende organisatie voor de belangenbehartiging bij de [[overheid]] en voor de centrale dienstverlening van grote betekenis is geweest. In 1972 trad daarvoor in de plaats het Nederlands Bibliotheek- en Lectuurcentrum ([[NBLC]]), waartoe ook de organisaties van rooms-katholieke en protestants-christelijke openbare bibliotheken toetraden. In 2003 veranderde het NBLC zijn naam in Vereniging van Openbare Bibliotheken.

 

De bibliotheekwet regelt de digitalisering van de openbare bibliotheek en zorgt voor structurele financiering daarvan door de Rijksoverheid.

In deze wet is vastgelegd dat iedere Nederlander toegang moet hebben tot een openbare bibliotheek, zowel in fysieke als digitale vorm. Ook zijn de functies en voorwaarden vastgelegd waaraan een openbare bibliotheek moet voldoen. De digitalisering van de openbare bibliotheken wordt centraal belegd bij Koninklijke Bibliotheek (KB). Naast deze taak krijgt de KB de zorg voor de stelselbewaking en -coördinatie van openbare bibliotheken en de verantwoordelijkheid voor het stelsel van voorzieningen voor mensen met een leesbeperking.