Dr. August Oetker KG: verschil tussen versies

In januari [[1891]] nam [[August Oetker]] in Bielefeld één van de vier [[apotheek|apotheken]] in de stad over. Hiervoor was hij in [[Berlijn]] actief. In Bielefeld bouwde hij in de oude apotheek een laboratorium. Hij wilde experimenteren en nieuwe ideeën uitwerken. Eén van zijn eerste wapenfeiten waren een "gezondheidscacao" en een voetencrème. De omzet steeg mede omdat Oetker zijn kennis deelde met zijn klanten. In het laboratorium voerde hij experimenten uit om een bakpoeder te produceren. Hij kende het bakproces van zijn vader, die in [[Obernkirchen]] [[bakker (beroep)|bakker]] was. Het doel was brooddeeg luchtig te maken, zonder de tot dan bekende [[gist]] en [[zuurdesem]]. In [[Engeland]] was men in het midden van de [[18e eeuw]] al bekend met [[kooldioxide]] als toevoeging aan [[bloem (keuken)|bloem]]. In [[Duitsland]] had de chemicus [[Justus von Liebig|Justus Liebig]] al eens in deze richting had gezocht, maar de stof was slecht houdbaar. Eén van zijn studenten had het idee mee naar Amerika genomen en dit gecombineerd met [[natrium]] en [[wijnsteenzuur]]. Hiervan stelde hij een kennis van Oetker op de hoogte. Het was dus niet Oetker die bakpoeder uitvond, maar hij was wel de eerste die het verpakte in een makkelijk te hanteren maat. Het zakje van 10 [[Pfennig]] was exact genoeg voor een [[pond (massa)|pond]] bloem. De prijs voor deze kleine hoeveelheid was bijna niets. Door zijn titel van [[Doctor]] op de verpakking te zetten, kreeg het product een soort kwaliteitsgarantie mee, alsmede een bevestiging van gezonde voeding. De werkelijke uitvinding van Oetker was deze verkoopstrategie.