Félix de Mérode: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k WP:TVC met AWB |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:Félix de Merode.jpg|thumb|250px|right|Félix de Mérode, portret door [[Charles Baugniet]] ]]
'''Philippe ''Félix'' Balthazar Otho Ghislain de Merode''', bekend als '''Félix de Mérode''' ([[Maastricht]], [[13 april]] [[1791]] - [[Brussel (stad)|Brussel]], [[7 februari]] [[1857]]), was een Belgisch politicus en schrijver, lid van het [[Voorlopig Bewind (België)|Voorlopig Bewind]] en van het Belgisch [[Nationaal Congres (België)|Nationaal Congres]].
==Familie==
[[Huis Merode|De Merode]] was één van de oudste adellijke families in de Zuidelijke Nederlanden en Duitsland. In 1473 had Jean de Merode bevestiging van een titel van baron of 'Freiherr' verkregen van [[Keizer Frederik III (1415-1493)|keizer Frederik III]]. Na verschillende andere bevestigingen, volgde de verheffing tot graaf voor Philippe de Merode door de aartshertogen Albrecht en Isabella in 1617. Andere grafelijke titels volgden ten voordele van verschillende familieleden. In 1709 werd Jean-Philippe, graaf van Merode en markies van Westerloo door de koning van Spanje verheven tot ''grandezza d'Espagña'' van Eerste Klasse.
Al deze titels verdwenen bij de Franse Revolutie. Willem de Merode aanvaardde in 1809 de titel van ''[[comte de l'Empire]]'' (graaf). In 1823 werden de adellijke status en titels van de Merodes onder het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] opnieuw erkend.
Graaf Willem de Merode, markies van Westerloo en prins van Rubempré en Everberg (1762-1830) was getrouwd met gravin Marie-Josèphe d'Ongnies de Mastaing (1760-1842). Hij was onder het [[Eerste Franse Keizerrijk|Franse keizerrijk]] burgemeester van Brussel en lid van de Senaat. Hij was voordien kamerheer geweest van de koning van Pruisen en van de keizer van Oostenrijk. Onder het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] was hij grootmaarschalk aan het Hof van [[Willem I der Nederlanden|Willem I]].
Het echtpaar kreeg vier zoons en een dochter. De oudste was [[Henri de Merode (1782-1847)|Henri de Merode]] (1782-1847). Felix was de tweede zoon. Na hem volgden [[Frédéric de Merode]] (1792-1830) die tijdens de Belgische opstand sneuvelde tijdens gevechten met het regeringsleger, en [[Werner de Merode]] (1797-1840), lid van het [[Nationaal Congres (België)|Nationaal Congres]].
Regel 26:
Toen hij begin september 1830 weer in Brussel was, werd hij lid van de pas opgerichte ''Commission de sûreté publique''. Hij ondersteunde de revolutie door aanzienlijke bedragen voor te schieten om arbeiders aan het werk te houden en aldus verder oproer te verhinderen. Het hielp niet want op 20 september maakten opstandelingen korte metten met de 'Commission de sûreté publique' die ze uit het stadhuis verdreven en met de Burgerwacht die ze ontwapenden. De Merode was hierdoor ontmoedigd en trok zich terug bij zijn moeder in het [[kasteel van Rixensart]] en vervolgens in een eigendom die hij bezat in [[Kasteel van Solre-sur-Sambre|Solre-sur-Sambre]]. Toen hij de berichten ontving over de septemberdagen en het verder zetten van de revolutie kwam hij naar Brussel terug en op 26 september werd hij lid van het [[Voorlopig Bewind (België)|Voorlopig Bewind]].
Zijn medewerking, als lid van een illustere familie, straalde gunstig af op de revolutie en dit werd nog versterkt toen zijn broer Frédéric, als opstandeling sneuvelde op 4 november en als een held werd vereerd.
Binnen het Voorlopig Bewind won de Merode het pleit om alle beslissingen door het te verkiezen [[Nationaal Congres (België)|Nationaal Congres]] te laten nemen en niet, zoals [[Louis de Potter]] het wilde, ze door het Voorlopig Bewind te laten opleggen. De Potter verweet hem zijn ''inerte modérantisme (gematigdheid)''. Op 27 oktober werd Felix de Merode door de arrondissementen [[arrondissement Brussel|Brussel]], [[Maastricht]] en [[Arrondissement Mechelen|Mechelen]] verkozen voor het Nationaal Congres en hij opteerde voor Maastricht. Zijn broer Werner werd verkozen door het arrondissement [[Zinnik]].
Regel 38:
==Belgisch koninkrijk==
De verkiezingen in oktober 1831 stuurden drie broers de Merode naar het eerste Belgische parlement: Henri naar de Senaat, Félix en Werner naar de Kamer. Felix bleef volksvertegenwoordiger tot aan zijn dood. Hij was er dan ook bij toen in 1839 het voor België strenge [[Verdrag der XXIV artikelen]] moest worden gestemd.
Op 12 november 1831 werd hij lid (zonder portefeuille) van de [[regering-De Mûelenaere]] waarin hij van 15 maart tot 20 mei minister van Oorlog was. Als minister diende hij voor het parlement het wetsontwerp in voor de oprichting van de Leopoldsorde. Op 9 augustus 1832 was hij in [[Compiègne]] aanwezig bij het huwelijk van Leopold I met prinses Louise-Marie van Orléans en hij fungeerde als getuige voor Leopold. Hij werd ook nog minister zonder portefeuille in de overwegend liberale [[regering-Lebeau]], waarin hij interim minister van Buitenlandse Zaken was van 27 december 1833 tot 4 augustus 1834. In de [[regering-De Theux de Meylandt I]] (1834-1839) was hij tot in 1839 minister zonder portefeuille en gedurende een paar weken interim minister van Financiën.
Regel 49:
Voortaan bleef de Merode alleen nog volksvertegenwoordiger, functie waarin hij vaak de stellingen van het progressieve landsbestuur, naar de principes van [[Lamennais]], verdedigde. Over het algemeen was hij een zeer actief vertegenwoordiger, die vele malen per jaar het woord nam tijdens de openbare zittingen van de Kamer.
Na zijn dood werd hem een staatsbegrafenis voorbehouden, waarna hij in de begraafplaats van de familie De Merode in Rixensart werd bijgezet.
==Nakomelingen==
Regel 94:
{{DEFAULTSORT:DeMerode, Felix}}
[[Categorie:Lid van het Belgisch Nationaal Congres]]
[[Categorie:Huis Merode|Felix]]
| |||