De '''Ä/ä''' (spreek uit: ''A-umlaut'' of ''A met trema'') is een [[letter]] in het [[Latijns alfabet|Latijnse alfabet]]. De letter wordt, in de talen waarin zij gebruikt wordt, meestal uitgesproken als /ɛ/ of /æ/.
ä
==Gebruik==
ö
De zelfstandige letter is in gebruik in het [[Estisch|Estische]], [[Fins|Finse]], [[Karelisch|Karelische]], [[Luxemburgs|Luxemburgse]], [[Noord-Fries|Noord-Friese]], [[Rotumaans|Rotumaanse]], [[Saterfries|Saterfriese]], [[Skolt-Samisch|Skolt-Samische]], [[Slowaaks|Slowaakse]], [[Tataars|Tataarse]], [[Turkmeens|Turkmeense]] en [[Zweeds|Zweedse]] alfabet. Ook komt de zelfstandige letter voor in het [[alfabet]] van enkele [[Roma (volk)|Roma]]-talen. De letter komt voor in één alfabet van een [[Romaanse talen|Romaanse taal]], namelijk het [[Emiliano-Romagnolo]].
ü
Tijdens de [[Middeleeuwen]] werd in de [[Europa (werelddeel)|Europese]] talen voor de A-umlaut de [[ligatuur (typografie)|ligatuur]] 'Æ' gebruikt. Deze combinatie werd later omgevormd tot een [[A (letter)|A]] met een kleine [[E (letter)|E]] erboven. Nog weer later werd de superscript-E geschreven als twee verticale streepjes. Tegenwoordig worden deze streepjes soms gebruikt. Het schrijven van twee puntjes is echter gebruikelijker.
In sommige talen, zoals het [[Deens]], het [[IJslands]] en het [[Noors]] wordt nog steeds de ligatuur [[Æ (ligatuur)|Æ]] gebruikt.
Sommige [[lettertype|lettertypen]] erkennen het onderscheid tussen [[trema]] en [[Umlaut (teken)|umlaut]]. De puntjes voor de umlaut zijn dan kleiner. Ook liggen ze dichter bij elkaar en liggen ze iets lager. Afhankelijk van taal en lettertype is dit verschil goed te zien.
