Gees Linnebank: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nou nou |
|||
Regel 14:
Van 1966 tot 1969 volgde hij de [[Toneelschool Arnhem]]. Vrij snel na zijn afstuderen maakte hij zijn [[debuut]] bij het [[Nieuw Rotterdams Toneel]]. Als toneelspeler deed hij zowel [[Soloartiest|solo]]- als meerpersoonsvoorstellingen. Zo trad hij op in stukken van [[Samuel Beckett]] (''Krapp's laatste band, Niet ik''), [[Joost van den Vondel]] (''[[Gijsbrecht van Aemstel]]''), [[Herman Heijermans]] (''[[Eva Bonheur]]'') en [[Molière (schrijver)|Molière]] (''[[Don Juan (Molière)|Don Juan]]'').
Linnebank viel door zijn toneelwerk in de prijzen. Reeds in 1970, een jaar na zijn eerste optreden, werd hij betiteld als de beste mannelijke vertolker van een bijrol vanwege zijn toneelspel in ''Tchao''. Zijn vertolking van het [[fictie]]ve personage 'Mijnheer Puntila' in het toneelstuk ''Mijnheer Puntila en zijn knecht Matti'' van [[Bertolt Brecht]] leverde hem in 1981 de [[Louis d'Or]] op,
Ook buiten het toneel deed Linnebank van zich spreken. In tientallen films en televisieseries gaf hij acte de présence. Zo speelde hij mee in de verfilming van het al eerder genoemde theaterstuk ''The Family'' en was hij te zien in films als ''Spetters'', ''De Kleine Blonde Dood'' en ''Flodder 3''. In allerlei televisieseries vertolkte hij langlopende rollen zoals in ''Ti-ta-tovenaar'', ''Oorlogswinter'', ''De zomer van '45'' en ''Ben zo terug''. In andere televisieseries had hij slechts gastrollen (''[[Tatort (Krimiserie)|Tatort]]'', ''[[Baantjer (televisieserie)|Baantjer]]''). Verder speelde hij ook in [[hoorspel]]en en sprak hij allerlei [[tekenfilm]]s in (''[[Als je begrijpt wat ik bedoel]]'', ''[[Belle en het Beest (Disneyfilm)|Belle en het beest]]'', ''[[Aladdin (film)|Aladdin]]'').
|