Koźle: verschil tussen versies

De eerste vermelding van Koźle komt voor in de ''Cronicae et gesta ducum sive principum Polonorum'', uit [[1112]]-[[1116]]. Van [[1306]] tot [[1359]] was het de zetel van een onafhankelijk hertogdom van een jongere linie van de [[hertogdom Teschen|hertogen van Teschen]]. In 1532 kwam het bij de keizer. Tijdens de [[Dertigjarige Oorlog]] werd het verschillende malen belegerd en kwam het in 1742 in handen van [[Pruisen]] door het ''verdrag van [[Breslau]]''. [[Frederik II van Pruisen|Frederik II]] maakte er een versterkte stad van en de Oostenrijkers belegerden de stad zonder succes in 1758, 1759, 1760 en 1762. In 1807 bood zij weerstand aan een andere belegering, dit keer van de Beierse bondgenoten van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]]. De vestingen werden afgebroken en er kwam een promenade in de plaats in 1874.

 

De periode van 28 augustus tot 12 december 1942, heette de zogenaamde Cosel-periode. Zo geheten omdat een aantal transporten met gedeporteerde joden, ook uit België en Frankrijk, op het station Cosel, 80 kilometer ten westen van Auschwitz, de volgens de Duitsers voor arbeid geschikte mannen uitlaadden, die in de omliggende kampen moesten werken. Zij die hier niet uit de trein werden gehaald werden door gestuurd naar [[Auschwitz]]. In die periode werden er achttien transporten uit Westerbork in Cosel gesplitst. Van deze transporten stapten in Cosel ongeveer 3500 mannen tussen 15 en 50 jaar uit. Wij kennen hiervan 181 overlevenden, waarvan 126 uit het kamp Blechhammer.