Voor de oprichting van het BIE was er een veelheid aan tentoonstellingen georganiseerd onder de naam wereldtentoonstelling, soms zelfs meerdere in hetzelfde jaar. In de jaren 60 van de negentiende eeuw werden er al meer dan 10 georganiseerd en het laatste decennium van de negentiende eeuw was goed voor meer dan 35. De eerste twee decennia van de twintigste eeuw kenden ieder ongeveer dertig "wereldtentoonstellingen". Deze hoge frequentie had tot gevolg dat er zelfs meerdere tegelijk plaatshadden. In 1907 kwam vanuit Frankrijk de roep om deze "tentoonstellingsgekte" te beteugelen waarop uiteindelijk de Duitse regering in oktober 1912 een conferentie in [[Berlijn]] organiseerde om tot reglementering van de wereldtentoonstellingen te komen. 16Zestien landen, waaronder België en Nederland, tekenden het ontwerp verdrag op 26 oktober 1912 maar de [[Eerste Wereldoorlog]] verstoorde het ratificatieproces en dit verdrag trad nooit in werking. In 1920 werd een nieuwe aanzet gegeven om tot reglementering te komen, waarna uiteindelijk in november 1928 een conferentie, nu in [[Parijs]], werd georganiseerd. Het BIE-verdrag werd op 22 november 1928 door 31 staten ondertekend en vervolgens ter ratificering voorgelegd. Het BIE-verdrag werd op 17 januari 1931 van kracht en bij het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]] waren 23 landen, waaronder 20 van de 31 oprichters, partij bij het verdrag. Het BIE heeft 21 tentoonstellingen uit de periode 1851 - 1931 alsnog als algemene/universele tentoonstelling gekwalificeerd, de rest is niet erkend. De [[wereldtentoonstelling van 1933]] in Chicago was al in opbouw toen het verdrag in werking trad en werd eveneens erkend. Het BIE hanteerde naast de ''universele tentoonstelling'' ook de categorie ''gespecialiseerde tentoonstelling'', wel een wereldtentoonstelling (expo) maar voor slechts één thema. In 1960 zijn de ''tuinbouwtentoonstellingen'' als categorie toegevoegd.
