Albius Tibullus: verschil tussen versies

Tibullus schrijft helder, eenvoudig, melodieus en maakt veel gebruik van herhalingsfiguren. Zijn poëtische zeggingskracht werkt aanstekelijk, door een licht melancholische toon en de oproeping van een idyllische sfeer. De compositie van zijn metrisch gave gedichten is niet strak. Tibullus probeerde een goed lopend gedicht te maken en als dat ervoor zorgde dat het metrum niet klopte, dan was dat maar zo. Véél minder dan bij Propertius het geval is, streeft Tibullus ernaar mythologische geleerdheid in zijn composities te verwerken. Propertius kijkt veel naar Griekse dichters als Callimachus en Philitas, dit doet Tibullus niet. Wat Tibullus wel doet is afkijken bij Alexandrijnse gedichten, in zijn werk zijn veel verbanden te leggen met de Alexandrijnse stijl van dichten.<br/>Zijn verzen verraden de zachtheid van zijn karakter. Tibullus verfoeit oorlog, geweld en strijd en deze dingen gecombineerd geven een motief dat bij deze zachte, introverte persoonlijkheid past: de angst voor de dood.<ref>G.J.M. Bartelink: “Klassieke letterkunde - overzicht van de Griekse en Latijnse letterkunde”, Nijmegen, 2008, pagina’s 215,216,217 en Gian Biagio Conte: “Letteratura latina - manuale storico dalle origini alla fine dell’impero romano”, Firenze, 1987, vertaling van Joseph B. Solodow; :Latin literature - A history, London, 1999, pagina’s 326-331 en H.J. Rose: “A handbook of literature - from the earliest time to the death of St. Augustine”, 1e publicatie in 1936, gebruikte publicatie uit 1996, pagina’s 285-289 en Piet Gerbrandy: “Het feest van Saturnus - De literatuur van het heidense Rome”, 2007, pagina’s 189-195 en http://www.britannica.com/EBchecked/topic/595039/Albius-Tibullus</ref>