Heilige (christendom): verschil tussen versies

De [[Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië]], de [[Koptisch-orthodoxe Kerk|Koptisch-orthodoxe]], [[Ethiopisch-orthodoxe Kerk|Ethiopisch-orthodoxe]], [[Eritrees-orthodoxe Kerk|Eritrees-orthodoxe]], [[Malankara Orthodox Syrische Kerk|Malankara Orthodox Syrische]] en [[Armeens-apostolische Kerk]] kennen heiligen, maar erkennen hen via hun eigen procedures. De Paus van de Koptisch-orthodoxe Kerk van [[Alexandrië]] verklaart personen heilig na goedkeuring van een Heilige Synode. Een vereiste is dat 50 jaar moeten verstrijken na het overlijden van de kandidaat-heilige.

 

Luther en Calvijn verwierpen de gedachte dat sommige gestorven christenen vereerd moesten worden. Deze gedachte staat immers haaks op de theologische opvatting dat God volmaakt, in zijn altijd gelijkvormig en in zijn liefde steeds tot het hoogste neigend is. In plaats van een verering van heiligen gaat alle aandacht uit naar het veronderstelde Opperwezen. Volgens de protestantse leer was het vereren van [[reliek]]en en [[heiligenbeeld]]en in strijd met de bijbel. De conflicten hierover met de katholieke kerk leidde uiteindelijk tot de [[beeldenstorm]]en. Katholieken vereenzelvigden de beelden en relieken zo sterk met de heiligen zelf dat ze ervan overtuigd waren dat beeldenstormers ogenblikkelijk de toorn Gods over zich zouden afroepen. Deels heeft het uitblijven hiervan geleid tot sterkere overtuigingskracht van de protestantse leer, deels werd juist naar bewijs (rampen en voortekenen) gezocht om hiervan de protestanten de schuld te geven.