Poorter: verschil tussen versies

'''Poorter''' is een in de [[Nederlanden]] voorkomende historische benaming voor een '''[[burger]]''' die zich het recht verworven had binnen de [[Stadspoort|poort]]en van een plaats met [[stadsrechten]] te wonen. MenVoor kreeg dithet poorterrecht of burgerschap door zichwas latenregistratie registrerennodig bij een [[magistraat]] van de stad, in [[Brussel (stad)|Brussel]] bijvoorbeeld bij de [[Amman (functie)|amman]]. In de Nederlanden verdwenen de voorrechten na de Franse invasie en afschaffing van het [[Ancien Régime]] in [[1794]]-[[1795]].

ErDe diendeaspirant-burger moest voor het verkrijgen van burgerrechten een zekere som geld tebetalen wordenom betaald, men beweeste daarmeebewijzen dat menhij niet armlastig was en in eigen onderhoud kon voorzien. Er waren religieuze restricties en in tal van steden konden [[Joden]] tot aan de [[Franse Revolutie]] geen burger worden. Ook moest erhij, na betaling, een [[eed]] worden afgelegdafleggen. Uit de stadsrekeningen van [['s-Hertogenbosch]] blijkt dat in 1693 na het afleggen van de eed 6 [[Nederlandse 1 gulden|guldenguldens]], 4 [[stuiver]]s en 8 [[Oortje (munt)|oortoortjes]] betaald moest worden om poorter te worden, een behoorlijk bedrag. Sommige steden, zoals [[Deventer]], kenden ook grootburgers, die meer rechten hadden dan de gewone burgers. Ze moesten daaromdan meer betalen.

De stad was omringd door een stadsmuur en een gracht en bood daarmee een zekere mate van veiligheid en bescherming aan haar burgers (poorters). 's Avonds tegen donker werden de stadspoorten gesloten door de poortwachter. De [[sleutels van de stad]] werden bij een [[Burgemeester#historisch|burgemeester]] ingeleverd en de volgende dag weer opgehaald. De gehele [[burgerij]] van een stad werd soms '''poorterij''' genoemd.

Een buitenpoorter of hagepoorter daarentegen was iemand die de [[burgerrecht]]en van een [[stad]] genoot, maar buiten hetde gebied van deze stadmuren woonde. Deze status bestond over de hele [[Nederlanden]], maar vooral in [[Vlaanderen]]. Wat het begrip precies inhield, kon van stad tot stad wat variëren.

OmWie het buitenpoorterschap te kunnenwilde verkrijgen, diende menmoest poortersgeld te betalen. AnderzijdsMaar de buitenpoorter was men vrijgesteld van belasting aan de heer van het gebied, waarin men woonde. Bijvoorbeeldbijvoorbeeld het recht van de heer om bij overlijden het beste stuk grond te kiezen uit de [[erfrecht|erfenis]]. De buitenpoorter viel niet onder de wetgeving van de plaatselijke heer, maar onder de wettelijke regelingen van de stad waarvan hij het buitenpoorterschap had. Het buitenpoorterschap werd niet door de kinderen overgeërfd.