Christoffel Columbus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 79:
Het concept van een [[bolvormige Aarde]] was in de [[Wetenschap in de Renaissance|Renaissance]] onder geografen algemeen aanvaard. De oude Grieken hadden dit al vastgesteld. De grootste autoriteit onder hen was [[Claudius Ptolemaeus]], wiens standaardwerk ''[[Geographia (Ptolemaeus)|Geographia]]'' in de 15e eeuw was vertaald in het Latijn. Ptolemaeus stelde dat er tussen Europa en Azië een open oceaan was, waardoor men in principe westwaarts zeilend vanuit Europa Azië kon bereiken. Volgens Ptolemaeus strekte deze oceaan zich echter over de halve aardbol uit en was zo'n reis dus praktisch niet haalbaar. Verschillende geografen in de Renaissance dachten hier echter anders over. De discussie ging vooral over twee zaken: hoe ver Azië zich naar het oosten uitstrekte én hoe groot de omtrek van de aarde was.
Ptolemaeus had berekend dat de Eurazische landmassa zich over 177 van de 360 [[lengtegraad|lengtegraden]] uitstrekte. Dat was al 50 lengtegraden meer dan de werkelijkheid, maar Ptolemaeus' tijdgenoot [[Marinus van Tyrus]] schatte de breedte van [[Eurazië]] zelfs op 225 lengtegraden. De Franse geestelijke [[Peter van Ailly|Pierre d'Ailly]] nam Marinus' theorie over en [[Martin Behaim]] ging nog een stapje verder met 234 lengtegraden.<ref name="Boorstin, pagina 255"/>
[[Eratosthenes]], hoofdbibliothecaris van de [[bibliotheek van Alexandrië]], had de omtrek van de [[Aarde (planeet)|aarde]] al in de Oudheid op een theoretisch correcte manier berekend. Maar door het gemis aan betrouwbare meetpunten en vergelijkbare meeteenheden bleef dit omstreden. De werkelijke omtrek van de aarde op de evenaar is 40.075 kilometer, maar de meeste tijdgenoten van Columbus schatten deze afstand lager in.
| |||