Röntgenfoto: verschil tussen versies

 

==Toekomst==

In Nederland wordt bijna geen gebruik meer gemaakt van fotofilm. Tegenwoordig wordt meestal gebruik gemaakt van een digitale detector. Een digitale detector kan de gegevens direct in de computer opslaan, en maakt het mogelijk dat een arts de röntgenfoto op een computerscherm kan bekijken. Een digitale detector bestaat uit een plat vlak, met een omvang afhankelijk van de toepassing. Dit kan ter grootte van een A4'tje of meer zijn, terwijl een tandarts er een gebruikt van enkele vierkante centimeters. Dit wordt ook wel een digitale röntgencamera genoemd, maar hij heeft geen lenzen e.d. en is in feite een grote beeldsensor.

 

Tegenwoordig is men in de beveiligingssector ook bezig met röntgenstraling, in de vorm van een detectiepoort. De persoon die gescand moet worden neemt plaats op een platform, dit platform schuift vervolgens door een metalen poort heen, waar een heel smalle bundel (zo'n 2 mm breed) een digitale röntgenfoto van die persoon maakt. Deze wordt vervolgens getoond op een pc waar men onder andere het contrast kan wijzigen om het beeld duidelijk te maken. Op deze manier is alles te zien wat zich op of in het lichaam bevindt.

 

Er zijn ook kunstenaars, die röntgenstraling gebruiken om aparte foto's te maken. Daarbij wordt soms gebruikgemaakt van een bepaald type [[elektronenbuis]] die röntgenstraling produceert. Dergelijke experimenten zijn niet zonder risico, omdat de röntgenstraling gevaarlijk is in een onbeheerste opstelling.