Versie van 13 apr 2015 00:27 bewerken Tekstman (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 26.899 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 13 apr 2015 00:29 bewerken ongedaan maken Tekstman (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 26.899 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 4: Hij was mede-oprichter en algemeen secretaris van de machtige [[Transport and General Workers' Union]] van 1922 tot 1940, en was minister van Arbeid in de coalitieregering tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij slaagde er in die periode in de Britse arbeidsreserve, voor zowel de strijdkrachten als de binnenlandse industriële productie, optimaal te benutten, zonder veel stakingen en oproeren. Zijn hoogtepunt beleefde hij als minister van Buitenlandse Zaken in de naoorlogse Labour-regering (1945-1951). Hij verwierf Amerikaanse financiële steun ([[Marshall-hulp]]), was sterk gekant tegen het communisme en speelde een belangrijke rol in de oprichting van de [[NAVO]]. Zijn ambtstermijn zag ook het einde van het [[Mandaatgebied Palestina\|Britse mandaat over Palestina]] en de oprichting van de staat [[Israël]]. Volgens zijn biograaf, [[Alan Bullock]], "is Bevin de laatste in de lijn van ministers van buitenlandse zaken in de traditie die door [[Henry Robert Stewart\|Castlereagh]], [[George Canning\|Canning]] en [[Henry John Temple\|Palmerston]] in de eerste helft van de 19e eeuw was begonnen, met [[Robert Gascoyne-Cecil (1830-1903)\|Salisbury]], [[Edward Grey\|Grey]] en [[Austen Chamberlain]] als zijn voorgangers in de 20e eeuw, en - dankzij de afname van de Britse macht - zonder opvolgers."<ref>Alan Bullock, ''Ernest Bevin: Foreign Secretary 1945-1951'' (1983): pag. 75</ref> {{Commonscat\|Ernest Bevin}}

Ernest Bevin: verschil tussen versies