Inkt: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
MoiraMoira (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 217.26.98.123 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door BloemenV
Regel 26:
 
== Geschiedenis ==
De eerste inkten waren inbij mijin gebruik bij de Chinezen en de Egyptenaren en later bij de Arabieren. Ze dateren van 500 v.Chr. of ouder en ze waren gebaseerd op [[roet (materie)|roetdeeltjes]] die in [[Suspensie (scheikunde)|suspensie]] werden gehouden door [[gom (substantie)|gom]] of [[hars]]. Roet of lampenzwart kon onder meer worden verkregen door onvolledige verbranding van dierlijke sappen of plantaardige oliën, zoals sesamolie en Chinese houtolie. Men noemde deze inkten naar het Griekse woord Encaustum wat betekent inkrabben of ingekookt. Hiervan is het Franse woord Encre van afgeleid. Het Nederlandse woord inkt is van afgeleid van het Latijnse woord tinctum, wat betekent zo iets als geverfd. Wie deze inkten ontdekt heeft is niet bekend. Voorts kende men ''bister-inkt'' dat bestond uit teerhoudend roet van verbrand harshoudend hout. Ook kende men [[sepia (kleur)|sepia-inkt]]. Dit soort inkten bestond al omstreeks 500 v.Chr.
 
De ijzer-gallusinkt (ook: ferrotannine-inkt of ijzergalnoteninkt) werd omstreeks de 11e eeuw ontdekt. De recepten van deze inkten zijn gevonden in geschriften uit de kloosters. Ze worden gevormd door een reactie van [[looizuur]], dat in de galappels aanwezig is, met een metaalzout (ijzer(II)sulfaat of koper(II)sulfaat). De kleur ontstond echter pas wanneer de inkt aan de lucht werd blootgesteld. Daarom voegde men kleurstoffen toe (blauwhout, indigo, sepia) teneinde de inkt al enige kleur te geven. De inkt bevatte echter ook zuren die bij de reactie ontstonden of die eraan toegevoegd werden om bezinken van de inktdeeltjes te voorkomen. Deze zuren leidden op termijn tot de aantasting van de ondergrond, de zogenaamde ''inktvraat''.