Nat Pierce: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Bewerking Engelse en Duitse lemma. |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 7:
In de eerste helft van de jaren vijftig was hij pianist en arrangeur bij Woody Herman (1951 tot 1955) en had hij met trompettist [[Dick Collins]] een negenkoppige band (1954). In de tweede helft van dat decennium was Pierce actief in [[New York City]], als [[freelancer]] en (in de jaren 1957-1959) bandleider. In 1957 schreef hij de arrangementen voor de tv-show "The Sound of Jazz" en speelde hij piano op het debuutalbum van [[Lambert, Hendricks & Ross]], "Sing a Song of Basie". Hij werkte die jaren verder samen met onder andere [[Pee Wee Russell]], [[Ruby Braff]] en [[Count Basie]].
In de jaren 1961-1966 was hij terug bij Herman, die toen met een nieuwe 'Herd', "Swingin' Herd", veel succes had. Daarna was hij weer freelancer en werkte hij onder meer met de groep van [[Louie Bellson]]. Begin jaren zeventig verhuisde hij naar Los Angeles en een paar jaar later begon hij met [[drumstel|drummer]] [[Frank Capp]] de bigband "[[Juggernaut]]", die hij tot aan zijn dood (op enkele onderbrekingen na) mede leidde. Pierce kon goed piano spelen in de stijl van Count Basie en ging daarom in 1984 en 1986 als pianist met de Count Basie-alumni-groep [[The Count's Men]] mee op toernee naar [[Europa]].
Pierce is te horen op opnames van onder meer [[Al Cohn]], [[Jo Jones]], [[Freddie Green]], [[Joe Newman]], [[Paul Quinichette]], [[Bob Brookmeyer]], [[Charlie Barnet]], [[Arthur Prysock]], [[Terry Gibbs]], [[Rosemary Clooney]] en [[Scott Hamilton]].
| |||