Magnetar: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Kleuske (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 46.44.175.42 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Madyno
Regel 3:
 
== Ontstaan ==
Wanneer een [[supernova]] implodeert tot een neutronenster, neemt zijn magnetische veld enorm in sterkte toe. [[Robert Duncan]] en [[Christopher Thompson]], de auteurs van de magnetar-theorie, berekenden in [[1992]] dat het magnetische veld van een neutronenster, normaal al met een enorme sterkte van zo'n 10<sup>8</sup> [[tesla (eenheid)|tesla]], onder bepaalde omstandigheden nog groter kon worden, tot meer dan 10<sup>11</sup> tesla, een [[biljoen]] keer zo sterk als het [[aardmagnetisch veld]].<ref>[http://www.skyandtelescope.com/astronomy-news/the-brightest-blast/ The brightest blast], Sky & Telescope. De correcte vertaling van "million billion" is "biljard", zie [[korte en lange schaalverdeling]]</ref> Zo'n sterk magnetische neutronenster noemt men een magnetar. Een neutronenster is een van de zwaarste sterren in het heelal; alleen een [[zwart gat]] heeft een eregrotere massadichtheid (vroeger: soortelijk gewicht). Neutronensterren kan men herkennen aan hun sterke magnetische veld, gammastraling en door hun radiopulsen. Een neutronenster roteert soms wel tot tientallen malen per seconde om haar as en stuurt radiostraling uit. Doordat de magnetische as niet gelijk hoeft te vallen met de draai-as, zien we die radiostraling als korte flitsen (vergelijk het met een vuurtoren).
 
In de buitenste lagen van een magnetar, die uit een [[plasma (aggregatietoestand)|plasma]] van zware [[chemisch element|elementen]] (vooral [[iJzer (element)|ijzer]]) bestaan, kunnen spanningen ontstaan die tot "[[sterbeving]]en" leiden. Deze [[seismiek|seismische]] trillingen hebben extreem veel energie, en leiden tot een uitbarsting van röntgen- en gammastralen. Astronomen noemen zo'n object een ''[[Soft Gamma Repeater]]'' (SGR, "zachte gammaherhaler").