Bernardino de Mendoza: verschil tussen versies

Bernardino de Mendoza was het tiende van de negentien kinderen van Don Alonso Suárez de Mendoza, graaf van Coruña en Juana Jiménez de Cisneros. Op 11 juni 1556 verwierf hij zijn eerste graad in de artes en filosofie aan de [[universiteit van Alcalá]]. Twee jaar later werd hij er licentiatus in dezelfde vakken, waarna hij toetrad tot het college van San Aldefonso. In 1562 koos hij echter voor een militaire carrière. Hij nam deel aan de expedities naar Noord-Afrika en de ''[[Peñón de Vélez de la Gomera|Rots van Vélez]]'' in 1563 en 1564 en aan de vlootactie tot [[ontzet]] van het door de Turken belegerde [[Malta (eiland)|Malta]] in 1565. Zijn naamgenoot en oom was de voorganger van Alva als onderkoning van Napels. Voordat hij Alva zou vergezellen op diens strafexpeditie naar de Nederlanden, werd hij door deze naar de [[paus Pius V]] gezonden - Mendoza’s eerste diplomatieke opdracht - om de pauselijke goedkeuring voor de onderneming te verkrijgen.

 

 

In 1578 stuurde [[Filips II van Spanje|Filips II]] Mendoza als zijn [[ambassadeur]] naar [[Londen]]. Daar deed hij niet alleen dienst als diplomaat maar ook als meesterspion en gebruikte hij diverse geheimschriften in de verslagen die hij naar Spanje stuurde. Hij werd Engeland uitgezet in 1584 nadat een complot van [[Francis Throckmorton]] tegen de koningin [[Elizabeth I van Engeland]] aan het licht kwam. Een [[Cryptografie|geheimschrift]] dat - naar men zegt - alleen Mendoza en Filips II konden ontcijferen en dat ze jaren eerder uit het hoofd geleerd hadden was cruciaal in dit complot.