Octrooicentrum Nederland: verschil tussen versies

Het '''[[Verdrag van Parijs (1883)|Unieverdrag van Parijs]]''' tot bescherming van de industriële eigendom werd op 20 maart 1883 getekend. Het kreeg goedkeuring bij Nederlandse wet op 23 april 1884 zoals gepubliceerd in het Staatsblad nummer 53. In 1893 werd het '''Bureau voor den industrieelen eigendom''' opgericht als uitvoerder van de Merkenwet in Nederland.

 

De '''Octrooiraad''' werd in het leven geroepen door de [[Rijksoctrooiwet 1910]], die in [[1912]] in werking trad. Aanvankelijk bestond de Octrooiraad, een onderdeel van het Bureau voor den industrieelen eigendom, uit een handjevol leden, voornamelijk hoogleraren en anderen die zich in de (technische) wetenschappen onderscheiden hadden. Daarna werd een vaste en permanente ambtelijke staf samengesteld, bestaande uit technici met een academische opleiding, die eerst "voorbereider" werden, en bij gebleken geschiktheid na een periode van zeven jaar benoemd konden worden tot plaatsvervangend lid van de Octrooiraad. Na weer een periode van minimaal vijf jaar was een keuze-benoeming tot lid van de Octrooiraad mogelijk. Er konden maximaal 40 leden van de Octrooiraad zijn en maximaal 75 plaatsvervangende leden. De leden en plaatsvervangende leden van de Octrooiraad namen de uiteindelijke beslissing tot al dan niet verlening van een octrooi. Tegen die beslissing stond nog beroep open bij een afdeling van beroep, bestaande uit drie (andere) leden van de Octrooiraad.