Conservatisme: verschil tussen versies

Het oude conservatisme in [[Frankrijk]] verschilde van het Angelsaksische conservatisme in de zin dat ze meer reactionair en autoritair was. Franse conservatieven als [[Joseph de Maistre]] en [[François René de Chateaubriand]] stonden achter het zogeheten [[Ancien Régime]] met diens [[standenmaatschappij]] en waren fel gekant tegen de Franse Revolutie. De [[negentiende eeuw|negentiende-eeuwse]] Franse [[socioloog]] [[Alexis de Tocqueville]], die onderzoek deed naar het gemeenschapsleven in de Verenigde Staten, wordt evenwel beschouwd als een van de belangrijkste liberaal-conservatieve denkers. In [[Duitsland]] was het conservatisme radicaler dan in het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, en kende met de beweging van de [[Conservatieve Revolutie|Konservative Revolution]] representanten in [[Oswald Spengler]] en [[Martin Heidegger]]. Een bekende Duitse conservatief van voor de Konservative Revolution was [[Friedrich Julius Stahl]], al beschouwen sommigen ook [[Friedrich Nietzsche]] als een vroege Duitse conservatief.

 

In de ethiek is conservatisme het standpunt dat wat traditioneel groeit, goed is, omdat de traditie middels het beginsel van "[[trial-and-error]]" oftewel "gissen en missen" gevormd zou worden. Slechte of onwerkbare zaken zullen in die opvatting door de tijd heen in een traditionele samenleving weggefilterd worden. Conservatieven hebben om die reden een afkeer van ondoordachte [[innovatie]] en [[revolutie]]. Hiervoor in de plaats zetten zij organische ontwikkeling, "evolutie" (als antoniem van revolutie) en het [[historie|historisch]] gegroeide. Conservatieven kenmerken zich ook veelal door ethisch [[scepticisme]], het standpunt dat de menselijke [[rede]] niet toereikend is voor het vaststellen van [[Goed en kwaad|deugdelijke]] normen. Men kan zich daarom beter baseren op wat traditioneel gegroeid is dan op "abstracte" denkbeelden.