Versie van 2 feb 2014 18:58 bewerken Lymantria (overleg \| bijdragen) Misbruikfilterredacteuren, moderatoren 125.109 bewerkingen +logo ← Oudere bewerking		Versie van 21 mrt 2015 21:30 bewerken ongedaan maken Japiobot (overleg \| bijdragen) bots 103.661 bewerkingen zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '40 → jaren 40, jaren '50 → jaren 50 (2), jaren '60 → jaren 60 (2), jaren '70 → jaren 70 met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 25: In 1941 werd DG (inclusief Polydor) overgenomen door het Duitse bedrijf [[Siemens AG\|Siemens & Halske]], ondanks het feit dat de platenindustrie vanwege de [[Tweede Wereldoorlog]] vrijwel stil lag. Opmerkelijk genoeg bracht Polydor in die jaren enkele jazz-platen uit, terwijl deze muziekstijl nadrukkelijk was verboden door het Duitse [[nazi]]-regime. Deze platen waren dan ook alleen bestemd voor export naar landen die niet door de Duitsers bezet waren. Na de oorlog werd de productie van Polydor-platen weer snel hervat. In het restant van de jaren '40 en in de jaren '50 waren het voornamelijk Duitse schlagerartiesten, big bands en dansorkesten die succesvol waren op het Polydor-label. In de jaren '60 werden in diverse Europese landen eigen vestigingen geopend, zodat Polydor beter en sneller kon inspelen op regionale voorkeuren. Hierdoor werd het aanbod van Polydor sterk verbreed, onder meer in de richting van de pop- en rockmuziek. Bands als [[Golden Earring]], [[Jimi Hendrix]], [[Bee Gees]] en [[The Who]] zagen hun platen op Polydor verschijnen. Tegelijkertijd werden de ''roots'' van het label niet vergeten door onder meer [[James Last]] onder contract te nemen. Van zijn dansalbums werden vanaf het eind van de jaren '60 enorme aantallen verkocht. In 1962 ging [[Siemens AG\|Siemens]], de eigenaar van Polydor, een joint venture aan met het Nederlandse [[Phonogram Records\|Phonogram]] (onderdeel van [[Koninklijke Philips Electronics N.V.\|Philips]]). Het zou nog tien jaar duren voordat beide bedrijven definitief samengingen in het moederbedrijf [[PolyGram]]. Het hoofdkantoor werd in [[Hilversum]] gevestigd. In de jaren '70 had Polydor veel succes in Europa met acts als [[Slade]], [[The Osmonds]] en de [[Bee Gees]]. Bovendien had Polydor de Europese rechten voor het platenlabel RSO Records dat in 1977 en 1978 de soundtracks van [[Saturday Night Fever (film)\|Saturday Night Fever]] en [[Grease (film)\|Grease]] uitbracht. In dezelfde periode probeerde Polydor voet aan de grond te krijgen in de VS, maar dat mislukte. De Amerikaanse afdeling werd rond 1980 alweer opgeheven. Polydor verloor na 1990 enigszins in belang, hoewel er sommige nationale vestigingen nog erg succesvol bleven (onder meer in Nederland en Duitsland). In veel landen werden de activiteiten van Polydor gecombineerd met die van andere labels van PolyGram, zoals [[Island Records]] en [[A&M Records]]. Dit duurde tot 1998, toen PolyGram werd overgenomen door het Amerikaanse [[Seagram]] dat het omdoopte in [[Universal Music Group\|Universal Music]]. Sindsdien is Polydor niet meer als eigen platenlabel actief, maar valt het volledig onder de paraplu van Universal. Regel 41: ==Naam en artwork== De naam Polydor is een combinatie van twee Griekse woorden: ''poly'' (= veel) en ''doron'' (= geschenken). Polydor betekent dus letterlijk ''vele geschenken''. Vrijwel vanaf het ontstaan van het bedrijf is rood de belangrijkste kleur op de platenlabels geweest. Het huidige logo is al sinds de jaren '50 in gebruik. ==Nummer 1 hits van Polydor in Nederland==

Polydor: verschil tussen versies