Mijnhout: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: en '80 → en 80 met AWB |
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '30 → jaren 30, jaren '70 → jaren 70 met AWB |
||
Regel 12:
Elke ondersteuning bestaat in de regel uit twee stijlen (staanders) en een tegen het dak geplaatste kap. Bij houten ondersteuningen bestaat de stijl uit [[rondhout]] waarvan het uiteinde dat onder de kap wordt aangebracht uitgehold (gemeesd) is, de andere kant is recht of aangepunt. Om verschuiven te voorkomen worden de stijlen in een vloergat geplaatst. Teneinde een zo goed mogelijke weerstand tegen de zakkende daklagen te verkrijgen, behoren de stijlen 'bergslag', dat wil zeggen loodrecht tussen dak en vloer te worden aangebracht. Voor de kappen worden doorgaans halfhouten, zogenaamde platten gebruikt. Platten worden boven rondhout verkozen, omdat ze gemakkelijk zijn aan te brengen, niet rollen of schuiven en met een groter oppervlak tegen het dak liggen. Tussen de kap en het dak worden zogenoemde spitsen (dunne halfhouten) aangebracht om dunne losse steenlaagjes te ondersteunen en het neervallen daarvan te voorkomen.
Mijnhout is tot ver in de 20e eeuw het enige ondersteuningsmateriaal in pijlers, steengangen en galerijen van de mijnen geweest. De vraag naar mijnhout was in de bloeitijd van de ondergrondse steenkoolmijnbouw zeer groot. Grote oppervlakten naaldhout zijn aangeplant om dit hout te kunnen leveren. Voor de opslag van al dit hout beschikten de mijnen over uitgestrekte houtterreinen. Met de komst van metalen ondersteuningsmateriaal in de jaren
[[Categorie: Mijnbouw]]
| |||