Dmitri Prigov: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
cat, opm |
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '60 → jaren 60 (2), jaren '70 → jaren 70 (4) met AWB |
||
Regel 5:
Prigov werd geboren in Moskou als zoon van een ingenieur en een pianiste. Zijn tienerjaren beleefde hij tijdens de periode van de Dooi onder [[Chroesjtsjov]]. Na het afmaken van de middelbare school werkte hij enige tijd als slotenmaker in een fabriek. In 1957 begon Prigov met het schrijven van poëzie, die later niet alleen in Rusland, maar ook in het Westen als [[Samizdat|samizdat]] circuleerde. In 1959 begon hij met een opleiding in de beeldhouwkunst aan de Stroganov staatsuniversiteit voor commerciële kunst van Moskou, waar hij van af werd gestuurd ten tijde van Chroesjtsjovs aanval op formalistische en abstracte kunst. Een jaar nadat hij van het instituut verwijderd was, mocht hij weer terugkomen en in 1966 studeerde hij alsnog af.
Van 1966 tot 1974 werkte hij als stadsarchitect van Moskou. Tegelijkertijd hield hij zich ook met multi-media [[Installatie (kunstwerk)|installaties]], beeldhouwkunst, toneel, het schrijven van essays, schilderkunst, design, illustratie, muziek en grafische kunst bezig. Prigovs literaire werk werd voor het eerst gepubliceerd in de tweede helft van de jaren
In 1986 werd Prigov door de [[KGB]] gearresteerd tijdens een straatperformance en naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd, maar na felle protesten, onder andere van dichteres en essayiste [[Bella Achmadoelina]], werd hij snel weer vrijgelaten. Na het inzetten van de [[glasnost]] in 1987 werden vele exposities van zijn werk georganiseerd, zoals op de [[Documenta]] te [[Kassel (Duitsland)|Kassel]] en in 1989 in de “Struve Gallery” in [[Chicago]], waarmee hij internationale bekendheid verwierf. Ook in de Sovjet-Unie werden nu exposities van Prigovs werk georganiseerd, zoals in het [[Russisch Museum]] in [[Sint-Petersburg]] en in de Guelman Galerie in Moskou. In 1989 werd Prigov lid van de Moskouse Club der Avantgardisten (KLAVA) en in 1993 ontving hij de Poesjkin-prijs.
Regel 13:
== Prigov en het Moskouse conceptualisme ==
In de jaren
Het conceptualistische idee vond bij Prigov uitdrukking in zijn bijna primitieve poëzie. Hij maakte veelvoudig gebruik van tautologie en herhalend rijm en veronachtzaamde de regels van de [[Interpunctie|interpunctie]]. Hierdoor komt de nadruk te liggen op de compositie van het gedicht.
Prigov organiseerde zijn gedichten vaak in [[Gedichtencyclus|cycli]], die uit tien tot twintig gedichten bestaan. Eén van de genres dat hij veel gebruikte voor zijn gedichten, was dat van het alfabet (Azbuka), dat gebaseerd is op Kerk-Slavische gebeden. Ook zijn alfabetten waren dankbaar materiaal voor zijn voordrachten, waarvoor zijn typische manier van voordragen kenmerkend was.<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=Oo59nY8Isn4 YouTube]</ref>
Regel 19:
Opvallend is Prigovs enorme productiviteit: hij zag het als een project om in een tijdsbestek van dertig jaar 25.000 gedichten te maken, die hij overal opschreef: op vazen, decors, kladjes, veelal in een bijzondere grafische vormgeving ([[concrete poëzie]]). In 2005 had hij bijna 36.000 gedichten geschreven in verschillende genres, zoals [[Epiek|epiek]] en [[Lyriek|lyriek]].
Als vertegenwoordiger van het Moskouse conceptualisme droeg Prigov ook bij aan de [[Postmodernisme|postmodernistische]] stroming [[Sots art]], die in de jaren
De veelzijdigheid van Prigov en het feit dat zijn artistieke producten niet beperkt blijven tot een enkel genre of discipline, is tekenend voor zijn werk. "Hij ziet zijn gevarieerde artistieke activiteiten als verwant. Commentaar gevend op de overeenkomst tussen beeldende en verbale kunst, merkt Prigov met zijn karakteristieke directe manier van praten op dat het allemaal dezelfde rommel is.<ref>Vrij vertaald naar: Mary A. Nicholas: Dmitrij Prigov and the Russian Avant-Garde, then and now. In: Russian Literature, 1996, Vol.39(1). Pp.13-33.</ref>
|