Orbitaal: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Gunmhoine (overleg | bijdragen)
Gunmhoine (overleg | bijdragen)
Regel 6:
In het [[klassieke mechanica|klassieke]] [[Atoommodel van Bohr|atoommodel]] bevond een elektron zich in een schil, een bolvormig gebied rondom de kern en werd het elektron als een min of meer puntvormig deeltje beschouwd.
 
De [[kwantummechanica]] is daarentegen gebaseerd op het principe van de [[dualiteit van golven en deeltjes|dualiteit]]. Volgens dit principe kunnen we elektronen èn als golven èn als deeltjes beschouwen. Het gedrag van een elektron in een atoom is alleen dan te begrijpen als we bereid zijn het als een golf te beschouwen. Daarmee komt een typische deeltjes-eigenschap als 'positie' in een wat ander daglicht te staan, omdat golven nu eenmaal geen puntvormige objecten zijn, maar over grotere gebieden gedelokaliseerd zijn, zoals bijvoorbeeld golven op het oppervlak van de zee. Er zijn ook twee verschillende soorten golven: lopende en staande golven. Wanneer een golf ingesloten wordt in een beperkt gebied, bijvoorbeeld op een snaar van een gitaar of op het vlies van een trommel, onstaat er een [[staande golf|staand golfpatroon]]. Orbitalen zijn de staande golfpatronen die ontstaan wanneer een elektron(golf) door een atoomkern ingevangen wordt in het elektrische veld van de kern. Dergelijke patronen worden gekenmerkt door het aantal ''knoopvlakken'' dat zij bezitten en de aard ervan. Deze aantallen worden uitgedrukt in quantumgetallen.
 
De golf-interpretatie verklaart veel. Bijvoorbeeld wordt het duidelijk waarom het elektron(deeltje) niet gewoon op de kern neerstort: de reden is dat een elektron nu eenmaal een golf is die zich niet zo makkelijk tot zo'n kleine ruimte laat terugbrengen en een staand golfpatroon moet vormen...