Slag bij de Singels: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 14:
Ongunstige winden dwongen eerst tot een terugkeer maar na enige dagen lukte het weer naar het zuiden te zeilen. Nadat het konvooi veilig door de [[Straat van Dover]] was geraakt, splitste het zich in kleinere groepen die ieder in [[Het Kanaal]] op weg gingen naar hun bestemming, begeleid door in totaal zestien oorlogsschepen.<ref name="Bander2014"/> Hierna ging de hoofdmacht van Tromp om de koopvaarders te dekken op zoek naar de Engelse vloot, die hij op [[9 december]] [[1652]] aantrof op ''The Downs'', in Nederland bekend als de [[Rede van Duins]]. Hier ligt tussen de landhoofden van [[North Foreland]] en [[South Foreland]] een tegen westenwinden beschutte ankerplaats die door de Engelse vloot vaak gebruikt werd als gunstige uitvalsbasis. De offensieve mogelijkheden die deze positie bood, droegen echter het grote nadeel met zich mee dat men niet eenvoudig kon ontsnappen als een sterke vijandelijke vloot van het oosten uit voor de wind aanviel. In 1639 had Tromp zelf onder zulke omstandigheden een grote Spaanse vloot vrijwel vernietigd in de [[Slag bij Duins]]. De Engelse vloot van ongeveer tweeënvijftig schepen, waarvan tien lichtere vaartuigen, onder het bevel van ''General-at-Sea'' [[Robert Blake (admiraal)|Robert Blake]] had de Nederlandse vloot al op 1 december opgemerkt maar toen geen actie ondernomen. Nu de Nederlanders opnieuw verschenen, liet Blake krijgsraad houden op zijn vlaggeschip de ''Triumph'', de sterkste oorlogsbodem waarover hij beschikte, bewapend met zestig stukken geschut. Hij deed het voorstel anker te lichten en naar het zuiden koers te zetten, wat aanvaard werd. Een reden hiervoor werd echter niet gegeven, wat geleid heeft tot een speculatie over zijn motieven. Het kan zijn dat Blake zijn positie te kwetsbaar vond en liever naar het zuiden ontsnapte dan naar het noorden, de Theems in, vanwege het prestigeverlies en het gevaar dat de Nederlanders Het Kanaal zouden gaan beheersen. Het is echter ook mogelijk dat hij zich van de grootte van Tromps vloot helemaal niet bewust was of een lage dunk had van diens gevechtskracht en er langs wilde glippen om het rijke konvooi aan te vallen.
[[File:Kent UK relief location map.jpg|left|{{largethumb}}|De locatie van de slag met rechts de Rede van Duins onder de punt van North Foreland en midden onderaan de "Hoek" van Kaap Dungeness]]
In ieder geval maaktmaakte een sterke noordwestenwind een zuidelijker koers veel eenvoudiger. Voor de wind rondde Blakes vloot nog op 9 december South Foreland en voer rond [[Dover (Engeland)|Dover]]. Het lukte de Nederlanders, naar het westen laverend tegen het sterke getij in, niet dit verhinderen: slechts enkele schepen naderden voldoende om schoten uit te wisselen. Tromps vloot ankerde bij het invallen van de duisternis, rond vijf uur 's middags op twee mijl ten noordoosten van Dover. Die nacht wakkerde de wind aan tot een storm die enkele van de Nederlandse branders deed afdrijven.
 
Rond het middaguur van 10 december gaf Tromp bevel anker te lichten en gehinderd door een stevige noordwester en zware zeegang, maar geholpen door een opgaand getij, zette men zich langzaam in beweging. De Engelse vloot bleek nog aanwezig maar maakte geen aanstalten slag te leveren: na enige tijd voeren de Engelsen naar het zuidwesten, evenwijdig aan en zeer dicht op de kust, gevolgd door de meer afstand houdende Nederlanders. Daarbij raakten beide vloten gescheiden door een parellel aan de kust lopende zandbank, de ''Varne Shoal''. Over een afstand van twintig kilometer buigt de kustlijn hier echter geleidelijk naar het zuidoosten, uitlopend in de spitse Kaap Dungeness, toen de "Hoek van de Singels" genoemd naar de [[kiezelstrand]]en, ''shingles'', aan beide zijden. Tussen de kaap en de westpunt van de zandbank ligt een nauwe opening waar de Engelse vloot zich doorheen moest persen om de beweging naar het zuidwesten te kunnen voortzetten. Rond één uur waren de snelste schepen elkaar al voldoende genaderd om vuur uit te wisselen. Rond drie uur in de middag bereikte de ''Triumph'' de opening. Toen was reeds duidelijk dat zich daar al Nederlandse schepen bevonden, in totaal zeventien waaronder de zwaardere vlaggeschepen van Evertsen, De Ruyter en De Wildt, zodat de manoeuvre niet doorgezet kon worden zonder slag te leveren. Blake wendde de steven echter niet zodat het eigenlijke zeegevecht begon.