Diocletianus: verschil tussen versies

Numerianus' generaals en tribunen riepen een raad bij elkaar op de opvolging te bespreken. Op 20 november 284 verzamelde het leger van het oosten zich op een heuvel zo’n 5 kilometer buiten [[Nicomedia]]. Er werd unaniem gekozen voor Diocles als de nieuwe Augustus,<ref> {{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 4; {{aut|Bowman}}, ''Diocletian and the First Tetrarchy'' (''CAH''), blz. 68; {{aut|Williams}}, blz. 35-36.</ref> dit ondanks Apers pogingen om steun te verwerven om zelf op de keizerlijke kroon verkozen te worden.<ref name=P280/> Diocles accepteerde de paarse keizerlijke gewaden. Hij hief zijn zwaard in het licht van de zon en zwoer een eed waarin hij elke verantwoordelijkheid voor de dood van Numerianus afwees.<ref>[http://www.roman-emperors.org/carinus.htm {{aut|W. Leadbetter}}, art. Carinus (283-285 A.D.), in ''DIR'' (2001).]</ref> Diocletianus beweerde vervolgens dat Aper zijn schoonzoon Numerianus had vermoord en dit verborgen had gehouden.<ref>{{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 4-5; {{aut|Odahl}}, blz. 39-40; {{aut|Williams}}, blz. 36-37</ref> In het volle zicht van het leger trok Diocles zijn zwaard en doodde daarmee Aper.<ref>{{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 4-5; {{aut|Leadbetter}}, ''Numerianus''; {{aut|Odahl}}, blz. 39-40; {{aut|Williams}}, blz. 37.</ref> Volgens de ''Historia Augusta'', citeerde hij uit [[Virgilius]] nadat hij Aper had gedood.<ref>’'SHA'', ''Vita Cari'' 13, aangehaald in {{aut|Averil Cameron}}, ''The Later Roman Empire'' (Glasgow: Fontana, 1993), blz. 31.</ref> Kort na de dood van Aper veranderde Diocles zijn naam in het meer Latijnse "Diocletianus".<ref>{{aut|Corcoran}}, "Before Constantine", blz. 39</ref> Zijn volledige naam werd Gaius Aurelius Valerius Diocletianus.<ref> {{aut|Barnes}}, ''New Empire'', blz. 3; {{aut|Bowman}}, ''Diocletian and the First Tetrarchy'' (CAH), blz. 68-69; {{aut|Potter}}, blz. 280; {{aut|Southern}}, blz. 134; {{aut|Williams}}, blz. 37.</ref>

 

Na zijn verheffing tot keizer werden in plaats van Carinus en Numerianus, Diocletianus en [[Lucius Caesonius Bassus]]<ref>Zijn volledige naam was L. Caesonius Ovinius Manlius Rufinianus Bassus.</ref> tot [[consul (Rome)|consul]]s benoemd en namen zij de ''[[fasces]]'' ter hand.<ref>{{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 5; {{aut|Bowman}}, "Diocletian and the First Tetrarchy" (CAH), blz. 69; {{aut|Potter}}, blz. 280; {{aut|Southern}}, blz. 134.</ref> Bassus was een lid van een [[Senaat (Rome)|senatoriale]] familie uit [[Campania]], een voormalig consul en proconsul in de senatoriale provincie [[Africa (Romeinse provincie)|Africa]], die door Probus was uitverkozen vanwege zijn voornaamheid.<ref name=BNSCE5>{{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 5.</ref> Hij was bedreven op terreinen van het regerinsgbeleid, waarin Diocletianus vermoedelijk nog geen ervaring had opgedaan.<ref name=P280/> Diocletianus' verheffing van Bassus tot consul symboliseerde zijn verwerping van Carinus' regering in Rome en zijn weigering om tweede viool in het orkest van een andere keizer te spelen,<ref name=BNSCE5/> ook gaf het zijn bereidheid aan om de al lang bestaande samenwerking tussen de senaat en de militaire aristocratie van het rijk voort te zetten.<ref name=P280/> Hij verbond zo ook zijn succes aan dat van de Senaat, wiens steun hij nog nodig zou hebben als hij zou besluiten een mars op Rome te ondernemen.<ref name=BNSCE5/>