Wodaabe: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Wwian1 (overleg | bijdragen)
Versie 43484847 van 88.159.4.130 (overleg) ongedaan gemaakt
Regel 8:
 
== Kunst ==
Door het nomadisch bestaan is de materiële [[cultuur]] van de Wodaabe vrij beperkt. Het belangrijkste element in de kunstproductie van de Wodaabe zijn de [[kalebassen]]. Deze worden door de vrouwen versierd met motieven die gebaseerd zijn op de oude tatoeagemotieven ,<strike>die niet meer gebruikt worden</strike>. Deze motieven verschillen van [[Clan (verwanten)|clan]] tot clan en zijn daarom een uitdrukking van de identiteit van de clan. De kalebassen dienen zowel als gebruiksvoorwerpen (bijvoorbeeld voor de handel van melk) als voor [[ritueel|rituele]] doeleinden.
 
Zo is er een exemplaar dat aan een vrouw wordt geschonken wanneer zij een dochter baart. Deze kalebas wordt verpakt op een kunstzinnige manier in <strike>een elletel set</strike> en naast het bed van de vrouw bewaard. Eénmaal per jaar vindt er een feest plaats (het worso feest) dat 3 à 4 dagen duurt en waarop de familie alle [[Bevalling|geboorten]] en [[huwelijk]]en van het voorbije jaar viert. Op dat ogenblik wordt <strike>de elletel set</strike> van de vrouw voor haar tent geplaatst en gaan de vrouwen elkaars sets bewonderen.
 
Er wordt bij de Wodaabe heel wat aandacht besteed aan de lichaamstooi. Het haar van jonge vrouwen is in een typische knot vooraan op het hoofd, die al op rotsgravures van wel 7000 jaar geleden te zien is. Als een vrouw ouder wordt, vlecht ze het haar achteruit. De jonge mannen dragen links en rechts van het hoofd drie vlechten, en een serie kleinere vlechtjes achteraan. Oudere mannen scheren hun haar af. De juwelen van zowel vrouwen als mannen kunnen naar haar sociale status verwijzen of gewoon decoratief bedoeld zijn. Het meest bijzonder is echter de lichaamstooi van de jongemannen die zij aanbrengen voor de dansen.