Socialistisch realisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 69:
* De wijze waarop Aram Chatsjatoerjan componeerde kwam al bijna volledig overeen met de officiële koers. Balletten als Gayaneh en Spartacus, zijn 2de en 3de symfonie en de ‘Ode aan Stalin’ verbinden Armeense coloriet met een propagandistische richting. De kritiek van 1948 is derhalve moeilijk te begrijpen.
* Zijn leraar Mjaskovski reageerde in 1932 al met een symfonie, zijn 12de, als ode aan de collectivisering van de landbouw en veranderde zijn stijl, die in eerste instantie zeer complex, melancholisch en donker gekleurd was, naar één die naar het verleden teruggreep. Toch behield zijn muziek haar karakteristieken en zijn veroordeling in 1948 is ook moeilijk te plaatsen. Hij werd echter pas na zijn dood gerehabiliteerd.
* [[Dmitri Kabalevski]] werd vooral gevierd als componist van pianostukken voor kinderen, maar scoorde ook goed met zijn prettig geproportioneerde 4 pianoconcerten en zijn eerste drie symfonieën waarbij nr. 3 de titel ‘Requiem ter nagedachtenis aan Vladimir Iljits Lenin’ draagt.
* Daarnaast speelde het Socialistisch Realisme een grote rol in de nationale muziek van de deelrepublieken: Fikret Amirov in [[Azerbeidzjan]], Otar Taktakivilli in [[Georgië]] en Mykola Kolessa in de [[Oekraïne]]. In de DDR zijn [[Ottmar Gerster]] en [[Leo Spies]] de bekendste Sociaal Realisten. Al gedurende de [[Weimar Republiek]] componeerde Gerster voor de arbeidersbeweging en stond bekend als een conservatieve kracht. Zijn 2de symfonie, de ‘Thüringer Sinfonie’, zijn cantate ‘Eisenkombinat Ost’ en de Feestelijke Ouverture 1948 gelden als voorbeelden.
* In Tsjecho-Slowakije was [[Alexander Moyzes]] gedurende de periode van zijn 5de tot en met zijn 7de symfonie en met enkele suites op romantische thema’s zoals rivieren en landstreken, een goed voorbeeld. Net als [[Zoltan Kodály]] in [[Hongarije]].
| |||