DNA-onderzoek: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
kleine aanv.
kindrelaties. Is de de Britse politie al klaar daarmee?
Regel 1:
Bij een '''DNA-onderzoek''' worden [[Desoxyribonucleïnezuur|DNA]]-profielen bepaald en met elkaar vergeleken. Bij [[forensisch onderzoek]] wordt een DNA-profiel van een persoon vergeleken met het DNA-profiel uit [[biologie|biologisch]] sporenmateriaal dat op een ‘[[plaats delict]]’ is aangetroffen, of worden DNA-profielen uit biologisch sporenmateriaal dat op verschillende ‘plaatsen delict’ is aangetroffen onderling met elkaar vergeleken om vast te stellen of dezelfde (op dat moment nog onbekende) persoon op die verschillende ‘plaatsen delict’ kan zijn geweest.
 
Bij DNA-onderzoek dat gericht is op het vaststellen van [[ouder]]-[[kind (verwantschap)|kindrelaties]] worden DNA-profielen van veronderstelde ouders en kinderen met elkaar vergeleken om vast te stellen of de DNA-kenmerken van de kinderen terug te vinden zijn bij hun veronderstelde biologische ouders.
 
Bij LCN-DNA-onderzoek (LCN = Low Copy Number) wordt slechts een minimaal DNA-monster gebruikt om een DNA-profiel vast te stellen (bijvoorbeeld 15 of 20 cellen). De methode mag alleen worden toegepast door uiterst gespecialiseerde [[onderzoeker]]s en wordt uitsluitend in Nederland en [[Nieuw-Zeeland]] toegestaan als wettig bewijs.
Regel 7:
In Nederland is de methode onder meer gebruikt in het onderzoek naar de [[Schiedammer parkmoord]].
 
In Groot-Brittannië wordt deze methode sinds december 2007 niet meer gebruikt. Het gebruik van de zogeheten LCN-DNA-methode was kort daarvoor een belangrijke reden waarom de verdachte van de bloedige [[bomaanslag]] in [[Omagh]] in [[1998]] werd vrijgesproken. De Britse [[politie]] gaat een aantal lopende zaken waarin de onderzoeksmethode als bewijs wordt opgevoerd, opnieuw onderzoeken.
 
==Externe link==