Bij een militaire bezetting heeft het bezettingsleger de macht, maar blijft daarnaast het bestaande civiele bestuur in functie. Dit houdt in dat op civiel gebied men de eigen zaken mag behartigen en veel bij het oude blijft, terwijl het bezettingsleger de (militaire) orde handhaaft en zich tot die taak beperkt. De hoogste civiele ambtenaar is in een dergelijk geval wel ondergeschikt aan het militaire bestuur. Het is mogelijk dat er een nominaal staatshoofd is, maar ook dit staatshoofd is in ieder geval de facto ondergeschikt aan de bezettingsmacht of slechts bevoegd in civiele aangelegenheden. Het doel van de bezetting is hier primair militair, en de bezetter heeft geen politieke agenda. Wel wordt in veel gevallen de economie dienstbaar gemaakt aan de bezettingsmacht door bijvoorbeeld onttrekkingen of het plaatsen van orders bij het lokale bedrijfsleven. Vaak zal de bezetter zich terugtrekken wanneer het militaire conflict is beslecht. Een voorbeeld was de Duitse militaire bezetting van België en Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog.
