Bobine: verschil tussen versies

In een conventionele bobine zitten twee [[spoel]]en van geëmailleerd [[koperdraad]] om een gelamelleerde [[weekijzer]]en kern gewikkeld; ze vormen samen een transformator. De (primaire) laagspanningsspoel heeft weinig windingen van dikke draad, de (secundaire) hoogspanningsspoel heeft veel windingen van dunne draad. De wikkelingen zijn vaak door laagjes isolerend papier van elkaar gescheiden. De laagspanningskant van de bobine wordt vanaf het [[contactslot]] (via aansluiting 15) voorzien van een gelijkspanning van +12 [[Volt (eenheid)|volt]]. (Bij oudere typen voertuigen 6 Volt). Door het openen van de [[onderbreker]] of contactpunten (Vlaanderen: ''vis platinés'') in de [[stroomverdeler]] (Vlaanderen: ''[[delco]]'' ) wordt (via aansluiting 1) de gelijkstroomkring van de primaire wikkeling naar massa onderbroken waardoor er in de secundaire spoel van de bobine een hoge [[inductie (elektriciteit)|inductiespanning]] (een hoogspanning van 15.000-25.000 Volt) wordt opgewekt (aansluiting 4). Deze hoogspanning wordt via de verdeler naar de juiste bougie geleid. Deze vonkt, waardoor het brandstofmengsel in de [[cilinder (motor)|cilinder]] wordt ontstoken.

 

 

Sommige motoren, zoals die van de [[Citroen 2CV]] hebben geen verdeler. In dat geval krijgen de twee cilinders gelijktijdig de vonk, waarbij slechts in een van de cilinders ontsteking plaats vindt. De andere cilinder is bezig aan de uitlaatslag - de zogenaamde 'verloren vonk'. Door het weglaten van de verdeler wordt het ontstekingscircuit eenvoudiger en minder storingsgevoelig.